Alle inzendingen over Kegel

Langs het slingerende tuinpad gaan ongelijke passen licht gedempt door de herfst welke al zacht begint te vallen zijn adem maakt zelfs het eerste roodborstje warm zodat geregen pinda's ongebrand smaken als peanuts wazig is zijn blik maar het huis kan hij nog steeds vinden, blindelings, hij loopt gewoon rechtdoor…

Ik heb vandaag vrijwillig hard gewerkt En was de hele koude vrijdag binnen Om weer iets aardigs voor u te verzinnen Natuurlijk weer door niemand opgemerkt En na zo'n dag ontwaak ik in de regel Ook nog eens met 'n vorstelijke kegel.…

' Hij heeft een kegel mee naar huis genomen.' Dan zegt de vrouw: 'Je hebt het bont gemaakt; de kegel is de drankzucht, die je slaakt.'…

gooi nooit een strike op de bowlingbaan want mijn kegel blijft altijd steevast staan…

De bomen zijn als kegels in een spel. De eekhoorn wiens sprongen ik tel, draagt bij aan mijn tijdelijk herstel. Wit rijpend aan de top. een optimisme welt in mij op, Ik ben de kegel in een spel die opgelucht zoekt naar een tijdig herstel, dat zich telkens hervindt bij mijn laatste tel. Het vogelgezang zonder dwang.…

de druppel lekt door een spons van kalk tussen bodem en dak groeien de kegels trager dan mijn nagel als een paleis van kaarsvet gestold rond de hals van een wijnfles ze versmelten in een zuil van zout…

De woorden vallen als blokken ijs als houten kegels als loden kogels uit zijn mond Of hechten zich als vishaken aan zijn lippen geen mens verstaat zijn oergeluiden Doch in zijn geest zijn ze gedrenkt in honing en mirre als hij in haar ogen zich weerspiegeld ziet…

zij beeldhouwen achterdocht als een standbeeld zonder voetstuk zielig zoeken ze verklarende woorden ze liegen de richting voor door een oplossing aan te reiken en daardoor vallen de verraderlijke kegels om zogezegd zie ik het niet voel ik het niet maar ik weet dat ze vanbinnen beven…

Lekkere kleuren geuren rijp verlaten wegversperringen roodwit holle kegels kabouter huizen lachende vergezichten blinde mol colbert diversiteit melig lachende jeugd zo slecht nog niet stadsfile even de tijd.…

Die met plezier de kegels raakt, Van dit benepen land.…

vergevorderd vakmanschap hij timmert immers gaten houtspaanders verraden zwoegend geroffel van een week of twee aan de voet van een boom deze roffel klinkt anders dan zijn lonkende liefdesroffel hij bouwt een nest wegens roffelsucces en die andere boom met een berg lege kegels na het feestmaal was ook een succes…

op deze kruising beweegt het verkeer zich behoedzaam alsof het niet mag tot de oranje kegels worden weggehaald het hek om de naald vernieuwd zal zijn de sombere wolkenlucht is verdwenen een oranjezonnetje eens weer zal schijnen de tranen van het oorlogsmonument zullen voor hen blijven vloeien ook als de bedroefden niet meer fluisteren…

aan de rand van het terras tot groene kegel verknipt waakt hij over de tropentuin zijn ovalen leren blad kruidt vlees dat spettert in eigen nat de haremslaaf van de keizer vlocht zijn takken tot lauwerkrans een amulet tegen bliksem en banvloek nu staat hij naast siergras onder ragfijne pluimen ze wuiven me het huis uit…

Hij wankelde de coupé binnen ging tegenover me zitten en ving mij in zijn drank-kegel Hij hikte: ik is lam stop met drinken man ik niet drinken, ik is lam ja, ja, je bent lam Islamiet niet drinken ach! Islam, ik verstond is lam zeker dronken lam gegeten die zie je veel in de wei…

Maar als mijn tante knoflook eet, heb je pas echt een kegel. --------------------------------------- uit: 'Wis- en natuurkundelyriek', 2000.…

Donkere wolken Vol dreiging in Het westen Met een paar Laatste sliertjes Licht van de Voortijdig ondergaande Zon - de dag die Zich vermoeid al Vast te rusten legt Voor ze voorbij is En dan onverwacht Een geweldige kegel Van licht die schuin Over het toneel van Deze wereld strijkt En U die ons zo maar Voor het voetlicht…

een ruiter op een adelaar strijkt over de lotusvijver hij zwaait met vier armen discus en schelp en knuppel als loze wapens in zijn greep één vrije hand plukt de roze bloem ontloken aan een lange steelwortel een doorzeefde kegel zwicht onder zijn gewicht de zaden vallen verzinken in de drab de ruiter rust er op bladgroen als een…

Zij, de eilandvulkaan, witte wolken haar sneeuw getopte kegel rakend terwijl gloeiend hete lava brakend mensen verjagend die haar bevolken. Dit is de aarde die treurt haar hete zwavel tranend uit de diepste hellekrocht sissende stoom van water als haar bloed de zee verkleurt.…

Handmatig uit hout gesneden bladeren omlijsten zijn woonst Voor het kind is hij een mysterie Voor de oude man een boodschapper Zware dennenappels hangen onder zijn huisje als roerloze kegels omdat hij zonder hen zijn taak niet vervullen kan Zo vlug hij verschijnt Zo vlug hij verdwijnt Een krakend houten deurtje opent bij aanvang van de nacht…

na de laatste kegel is daar het laatste hotel op de weg naar zijn einde ontmenselijkt met een steek onder zijn ontsloten gordel zijn waardigheid zwerft ergens rond in zijn verleden toen hij nog mens placht te zijn in plaats van het wrak op intensieve bezorgdheid ook het vel dat hem omspant vlekt zijn leven weg uit reeds lang verstarde…

Zij is eiland en altijd vulkaan met witte wolken die haar sneeuw getopte kegel raken zij verjaagt mensen die haar bevolken en die haar rode lava laten braken zij is ook aardevrouw en haar hete zwavel daalt traag en treurt als gloeiend bloed met sissende stoom die mij huiveren doet en mijn koude zee verkleurt zij is soms boete…

au dat doet pijn aan mijn ogen die onbeschaduwde bloemenzee zo rond midderdag bij heldere zomer au rood steekt door mijn netvlies recht in mijn zenuwen geel prikt in mijn oogkas krast in mijn kegels en staafjes mijn oog traant oranje loopt over mijn wangen au blauw pijnigt mijn hersenen met luchtig venijn groen geeft even adem hemelzijdank…

Eventjes wanen we ons in de vorige eeuw, bij 't zien van al dat moois, op de kerker na, die heeft iets lugubers met z'n ketting aan de vloer en de kegel eraan vast... Een ervaring rijker, stappen we buiten, in de wereld van de 21e eeuw, maar héél eventjes waren we terug in de tijd....…

ik stempel af, sluier het geweten met onoplosbare momenten, momenten die spaarzaam en onthand zich hebben geijkt in de stille rondes van het bestaan was ik een boom, dan zonder bast ergens achter mijn netvlies sterven kegels af die mij de scherpte van dit leven hebben laten zien, ik zal ze missen in de chaos van mijn eigen rangorde liever…

Hun volgepropte kasten breken open door de kracht van lekker smullen kalkoen met veel olijven gehakt vinden ze niks het komt hun strot uit precies als zuurkool waar hun gezicht naar staat eeuwig in de knoop spruiten lusten niks die kegelen naar ballen in de boom opoe schudt haar hoofd als kaviaar springt op de tong ze weten…

Zwaveldampen ontsmetten het gebeente van de te laat vertrokken gastheer wachtend tot al het feestgedruis bedaarde Nog regent het as over vergeten jassen waarin versteende grimassen veel duiden maar niets meer zeggen voor doden stil en niets meer uit te leggen Voor eeuwig lijkt de dis gedekt in kringen lava, in roet gevlekt Ooit zal de kegel…

Zwaveldampen ontsmetten het gebeente van de te laat vertrokken gastheer wachtend tot al het feestgedruis bedaarde Nog regent het as over vergeten jassen waarin versteende grimassen veel duiden maar niets meer zeggen voor doden stil en niets meer uit te leggen Voor eeuwig lijkt de dis gedekt in kringen lava, in roet gevlekt Ooit zal de kegel…

Je ziet me op het bankje, Op jóuw bankje, met papier en pen In de weer, vraagt wat ik aan het doen ben, Op jóuw vaste woon- en verblijfplaats, Ik zeg dat ik de stad, jóuw stad, In woorden vangen wil, in regels, In zinnen, in een vers - Je ontbloot je half vergane Tanden, en zegt, terwijl je kegel Mij omverblaast: Zoek niet verder, Je…

maar net zijn biezen gepakt of de groenkorrels trekken zich terug een festijn van rood geel en bruin eindeloos zich uitstrekkend in bos en tuin park en plantsoen later vallen de bladeren het ene na het andere achteloos op de grond een enkel mens tracht dit ook te doen kleurrijk ligt hij morsdood op straat of gaat met diverse breuken en kegel…

boven de de boomgrens onder de azuren nok ligt de kroon te lonken ik ben gewapend met ijsbijl en zuurstoffles licht speelt met kristal op een gekreukte kegel van rots een baken van trots ik kruipklim op stalen stekels tegen een graat op over de wervels van de berg met blauwe lippen op bevrozen tenen een gordel aan de heup schroef…