Soms toef ik in het land Passaggio, een drekkig en onzalig tijdsgewricht waarvan ik graag de ins en outs belicht ten voeten uit, op mons Parnassio Dan wijl ik starend in een ouverture, het zijnsgambiet met kans op een miljoen daar valt voor ons gevoel niets aan te doen Ideeën die voor 'n mens te lang gaan duren ik sta in Plato's grot en…

Geluk is een woord van volwassenen, het staat -- geluk in de weg.…

wat ligt aantoonbaar aan eigen waarneming ten grondslag en hoe lang is een breedtecirkel als je verder dan armlengte kijkt door de bank genomen, in het midden van grenzeloos, tijdelijk onbestaanbaar voor zover de verte reikt buiten mededinging met kop en schouders maar niet bovengemiddeld, wel altijd uniek wat blijft is nadrukkelijk…

‘n heel klein feestje om toch ‘n keertje te vieren dat wij daar voorgoed verbonden zijn en ‘n half woordje dan om de korte rokjes alsnog te vergeten die ooit ‘t mooi weer speelden toen daar nog wilde bloemen bloeien wilden en de vele beestjes ‘in copula’ (niet alleen wij) met heus consent om de oren vlogen de vlinders die daar…

de blaren als bergen bedwingen in de eerste zonnestralen wolken drijven uiteen in streven naar hoop in de doordacht gewraakte wind de spiegelende voeten in woeste rivieren waar oevers verruigen de wegen naar de verte gericht op de pijn prikken door verdriet…

een houtduif koert een gelukwens met deze dag een Turkse tortel strijkt elegant neer op een balkon in de buurt veel rijkgekleurde hommels smullen zachtzoemend van een cotoneaster verder is het stil op deze woensdagmiddag woont de eeuwigheid even in de achtertuin…

we verbouwen de tuin om onze eigen liefde te kweken in ‘n fris buitenbed of achter schaars kasglas de bijtjes zullen pootjewrijvend de bloemetjes fijntjes bestempelen als vlinders in ‘n luchtige balts warempel en traag verglijdend de tijd toewijden aan tederheid…

Jij in kleine dingen Je hand in de mijne, zacht als ochtendlicht dat door de gordijnen valt- stil geluk dat nergens om vraagt. Je lacht en de kamer wordt lichter, alsof alles even mag rusten in het warme midden tussen ons. In jouw blik vind ik thuis, elke dag opnieuw, zonder woorden of beloften- alleen jij, meer dan voldaan…

ik loop zachtjes door de dagen alsof ik nergens meer besta in anderen zoek ik stukjes waar ik mezelf niet durf te raken het is zo moe zonder zin dus vandaag begin ik opnieuw ik open de deur met een glim van licht en heel de wereld lacht terug…

Vrouw, wier liefde mij omringt als avondwind, die verre waait maar nabij blijft—een zucht in ’t riet, stil op mijn huid, als stilte voor de storm begint. Zou ’t argwaan wekken? Fluister wat de horizon verbiedt, laat ons geluidloos horen naar de zee, die zingt waar geen oog ooit reikt, waar golven ’t zand nog mint. Vrouw, geur…

Buon giorno signor Fresco Farioli leeft u nog na 't fiasco Groningana met zand in de machine zonder olie waar was 'deus ex machina' Fortuna gaf zij niet thuis, Francesco Farioli? Je wist ze van de laatste plaats te halen een 'catenaccio' odyssee te varen in 't midden van de storm, woelige baren si, grazie mille, signor Farioli! De…

Ze wandelen en eten openbaar op het internet ze maken zich op en laten scheten in de avond laat naar bed mijn fraaie vriendinnen van het gezichtenschrift ze schrijven op de spiegel met rode lippenstift Gestoofde peertjes langs de lindelaan een trouwe hond aan de lijn een lieve poes op schoot digitaal, zonder aarzeling in het gezichtenschrift…

Geluk is nooit iets blijvends, maar het duurt heel lang -- als herinnering.…

Rond de rode tafel zongen zij over liefde en bedrog, door de doden omringd, zonder verwachtingen van deze laatste klucht. Rond de rode tafel zongen zij van heden en een toekomst, door hun menselijk verleden verblind, onder deze omstandigheden een laatste vlucht. Rond de rode tafel zongen zij van hoop en de kilte van het hart…

Lange tijd was de aardbol geheel zonder mensen telde slechts dieren ratten krioelden overal speurden voortdurend naar overblijfsel van prooi achtergelaten door hond kat of roofvogel waren de reinigers van bos veld en water de mensheid laat veel vuil en afval neer wat tot woning en voedsel voor genoemde knaagdieren dient de opruimers…

We voelden druppels terwijl het blauw en droog Keken omhoog en zagen ‘t smalle blad van wilgen waarop diamanten lagen glinsteren, verkoelend in de hitte In ‘t meer regende het drup voor drup Ik stond met open mond om op te vangen hoe de smaak Ze vielen in mijn nek, op handen, armen, niet in mijn mond ‘k likte mijn polsen af Als er…

explosiedrietal dat garagedons en de Oriënttonale ‘hidjaz’ op woestijnwijze simuleert heersers of de koningen over de groene moedermelkplaneet van Orange tot kosmische doden help hun eigen Musis Sacrum als creatie van toendrasteen trias alcoholica voor Frankie plus de heksenvingers’ fietstax langs Willems hamburgerwacht op de begraafplaatshoerenheide…

Een rots ziet zichzelf gespiegeld in het water zolang dat maar kabbelt en de zon in de goede hoek van de helblauwe lucht staat. En eventueel een enkel wolkje of een eenzaam blaadje drijft over, doorsnijdt de golfjes, rimpels in de spiegelstaat van het fossiele gelaat. Maar het mooiste beeld blijft, als alles stil stilstaat en…

Tijdloze stilte woorden zweven door de lucht thuis voor verhalen Boeken rusten in eindeloze rijen, hun ruggen zwijgend, vol van ongezegde beloften; elk een poort naar gedachten of gevoelens die ooit zijn geboren, naar stemmen die murmelen door de tijd. Vingers glijden, zoekend langs titels. Hier in de stilte vermengen verleden en toekomst…

Sommigen houden ervan. De rest koopt chips. En da’s ook poëzie, maar dan met E-nummers. Je zoekt een antwoord in een vers, vindt een sticker op een banaan. Je denkt: “wat is dit allemaal?” En poëzie denkt: “ja, precies.”…