biografie: Paul Jordaans
paulmetdebbie@gmail.com
Inzendingen van deze schrijver
26 resultaten.Het meisje uit den vreemde
gedicht
3.0 met 3 stemmen 1.958 Bij arme herders uit valleien,
Elk kiemend jaar opnieuw, verscheen
Met zoemen van de eerste bijen,
Een meisje, schoon en ongemeen.
Zij was niet in hun land geboren,
En geen die wist vanwaar zij kwam,
Gezwind ging toch haar spoor verloren,
Zodra het meisje afscheid nam.
Bezieling...
Hoogedelachtbare
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 128 Wat Pownews heeft gedaan, dat moest niet kunnen:
de camera stond aan, dat wist ik niet;
en ook al doe ik niet zo erudiet,
ze moeten me mijn privacy wel gunnen.
Het is met mijn beschaving zo gesteld:
ik zet hem aan als u zich even meldt.
Bij mijn graf
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 556 Laat bij mijn graf geen tranen vrij,
Ik slaap daar niet, maar ben nabij.
Ik ben de streling van de wind,
De open ogen van een kind.
Ik ben de sprankel in je vreugd,
Ik ben de overmoed van jeugd.
Ik ben het krieken van de dag,
Ik ben de parel in je lach.
Ik ben zonlicht op het...
Maannacht
gedicht
4.0 met 1 stemmen 3.355 Het was alsof de hemel
de aarde kuste, stil,
zodat in bloesemnevel
zij hem nu dromen wil.
De wind streek langs de gronden,
de aren wuifden zacht,
beruiste bossen stonden
verlicht in sterrennacht.
En zie, mijn ziel, zij spande
haar vleugels machtig uit,
vloog door de stille...
Zwijnengepeins
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 217 Hij zou geen jachtopziener moeten zijn
hoewel het moeilijk is om te verzinnen
wat er met zo’n figuur valt te beginnen
misschien is hij geschikt als proefkonijn.
Maar nee, dat valt hem toch niet toe te wensen
al hoort hij bij de minstgelukte mensen.
Bij de dood van een klein kind
gedicht
4.0 met 5 stemmen 7.394 Ach kind, ben je al nu gegaan,
nog van het leven niets ervaren,
terwijl in onze broze jaren
wij ouden nog gevangen staan.
Een ademtocht, je blik opslaan,
om lichter lucht bij ons te snoepen,
had je genoeg, te veel doorstaan;
je keerde in, niet meer te roepen.
Met deze blik en zucht...
Duivelsvers
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 132 Wie ondanks alles toch nog was gebleven
Na kruistocht, heksverbranding en zo voort
Zelfs misbruik - weliswaar met angst en beven
Maar terend op geloof had aangehoord
Wie homohaat met kuisheid had verweven
Zich niet aan nepotisme had gestoord
En zo door wat in Kerkesnaam misdreven
Wel zwaar...
Puls
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 76 De tijd verwijlt zich onder onze ogen
en schijnbaar lopen wij van wieg tot graf
door pulsen van het nu steeds voortbewogen
een tussenruimte die het lot ons gaf.
Momenten worden naar ons toegebogen,
verkleed als flits — of in een sukkeldraf,
wij worden terug- of weer...
Kunstmatig
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 186 We denken om ons heen te zien
wat werkelijk is – maar heel misschien
is wat we daarvan steeds ervaren
niet echt wat om ons heen bestaat
maar stilaan in onszelf omgaat
om zich door kunst te openbaren.
Ensemble
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 215 Als ik al wat ik verwachtte
van het vers vergleden jaar
vergelijk met het gebrachte
dat ik dag op dag ervaar,
vormt ook het meest wèlbedachte
maar een kleurloos commentaar.
In het grijze niet bij machte
te schilderen hoe wonderbaar,
als volmaakt het meest vertrouwde,
ons ensemble zich...
Meditatie
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 149 (opgedragen aan Eckhart Tolle)
Ga zitten en wees stil nu. Voel je wezen –
je ademen, het stromen uit je hart.
Je bent niet wat je denkt – en niet apart
van al wat is. De breuklijn is genezen
en al wat ongekend is, niet te leren - :
de wijsheid die je vinden wilt - zit in je.
Ervaar...
Assimilatie
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 235 De gekte waart hier rond in witte doeken,
Geruisloos en gestadig slaat zij toe.
Het is een lief soort kolder, je moet zoeken
Welk kwaad zij doet - maar plotsklaps ben je moe.
Je rede of verzet zijn niet toereikend,
Geen aards begrip aan deze pest gewaagd.
Geleidelijk als op een golf...
Jammer-lijk
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 125 Ik kreeg bij leven, na lang wachten
een nieuwe long, een hart, een nier
en jaren toegevoegd vertier
is wat de artsen mij zo brachten.
Uit dank voor dit verlengd plezier
mag wetenschap mij terug verwachten
zo plande ik in mijn gedachten
al mijn vertrek uit nu en hier.
Een wachtlijst...
Oorzaak
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 100 Het mag natuurlijk niet gebeuren
dat door zo'n grote vliegmachien
al is de kans daarop miniem
een slachtoffer valt te betreuren.
Laat de destructielijn dus werken,
pak het probleem maar bij de kop
maak er gehakt van, dat lucht op,
geen reden om ons te beperken.
Daarna laat ik mij blij...
Belofte
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 256 Hoe vaak in zwart doorwaakte nachten
de dood ook kalm zijn troost aanprees,
steeds overwon (uit hoop of vrees?)
het ongewetene dat wachtte.
Wat alles nog voor mij beschoren
zo in de schoot der goden lag,
ik strekte naar de nieuwe dag
opdat het mij zou toebehoren.
En wat mij wacht aan...
Toteninsel
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 149 Gehuld in dampe sluier
vaart veerman weer zijn wrange vracht
door gele schijnsels van de nacht
als `s levens laatste kruier.
De zielen onder zijn gezag
zij gaan van licht naar duister
of wezenlijker juister
zij reizen naar de nieuwste dag.
De ongekende dageraad
door Charon...
Jaloezie
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 495 Gehuld in strelend ochtendlicht
komt mij jouw silhouet
van korte afstand tegemoet
uit ons gedeelde bed.
Een zonnestraal beschijnt nu zacht
de rand van je gelaat
gewis dat hij de drang je te
beroeren niet weerstaat.
Heel even laat ik hem begaan
dan kus ik je gezicht:
ik wil je zelfs...
Niet in Orde
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 296 Hij krijgt het doosje met daarin de ridderorde,
“Het is de hoogste die we hebben” , prijst zij aan.
Hij lacht beleefd – zo is de Sultan van Oman -
en ziet zijn prijzenkast hiermee nog voller worden.
Ik kijk ernaar en poog de afschuw nu te wegen
van onderdanen die verdiend een lintje...
Proeven
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 681 Vanavond zal ik proeven
jouw huid op die van mij
mijn zinnen langs jouw zij
en stilaan meer behoeven.
Ons stoffelijke wezen
brengt dichter zo bijeen
wat heel was, lang voorheen;
geen tel is meer na deze.
En langzaam cel na cel
ga ik zo in op jou
en jij dan op in mij
met innig...
Tijd
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 137 Wat als de tijd ons zo misleidt
als toen en nu en straks
wat als hij sluw en achterbaks
zijn leugens toebereidt
als jaar of uur noch tel verglijdt
geen zandloper of lijn
als nu en straks en toen niet zijn
maar alles is altijd
dan zijn wij straks en nu en toen
in oneindig gebed
en was...
Mes
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 297 Men schrikt van het gezicht dat aan haar hoofd kleeft
haar wezen moet daaronder nog wel zijn
geen tekens meer van sporen die de tijd geeft
de lippen groot, de ogen net te klein.
Verdwenen nu de frisse doodgewoonheid
de basis voor het eens zo trots gelaat
die kracht gaf aan haar schitterende...
Grens
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 196 Zacht fluister ik je naam
op de grens van slaap en waak
en breng mijn liefde over
in woorden die ik maak.
Je kunt ze niet echt horen
maar toch treffen ze doel
je ziel staat er voor open
en weet hoe ik het voel.
Mijn woorden en mijn kussen
ik dek je er mee toe
en word het lichte...
Sonnet
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 700 We waren eigenlijk al tijden
geen stel meer maar nog wel tezaam
en wie van ons nog monogaam
was, was bepaald niet te benijden.
De korte tijd van ons bestaan
kon ik jou en jij mij wel lijden
om zo de leegte te bestrijden;
het was goddank ook snel gedaan.
Ach, zo’n verzuurd...
Phoenix
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 261 Geef mij schreeuwen, vechten, gooien
om al dat wat jij mij deed
en waarmee ik mij ontkende
- dat wat nu nog aan mij vreet –
uit mijn lijf en ziel te braken
voor het alsnog mij verteert
en de zegen van mijn woede
in zijn tegendeel verkeert.
Geef mij kracht en het vertrouwen
dat het vuur...
Silencio!
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 315 Van oude liefdes moet men zwijgen,
wat eens zo brandde, is nu as.
En of men toen gelukkig was
of wat gewenst werd niet kon krijgen,
blijf woorden niet tot zinnen rijgen
het is banaal en geeft geen pas:
van oude liefdes moet men zwijgen
wat eens zo brandde, is nu as.
Het heden weer met...
Déjà vu
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 171 Soms krijg je zomaar in het heden
een stukje van weleer te zien.
Iets wat je lief was ooit, misschien
of wat je liever had vermeden.
De tijd lijkt omgekeerd vergleden.
Al duurt het maar een tel of tien,
het eens geziene weer te zien,
is als herdoen wat wij al deden.
Of is wat toen zich...