Bij mijn graf
Laat bij mijn graf geen tranen vrij,
Ik slaap daar niet, maar ben nabij.
Ik ben de streling van de wind,
De open ogen van een kind.
Ik ben de sprankel in je vreugd,
Ik ben de overmoed van jeugd.
Ik ben het krieken van de dag,
Ik ben de parel in je lach.
Ik ben zonlicht op het graan,
Regendruppels op het raam.
Ik ben de lippen die je kust,
Ik ben de stilte in de rust.
Ik ben de vlinder in zijn vlucht,
Ik ben adem in je zucht.
Laat bij mijn graf geen traan om mij,
Ik ging niet dood. Ik ben nu vrij.
... Parafrase, geïnspireerd door het gedicht "Do not stand at my grave and wheep", toegeschreven aan Mary Elizabeth Frye (1905 – 2004). ...
Zie ook: http://www.parkinsjordaans.nl
Schrijver: Paul Jordaans, 8 december 2014
Geplaatst in de categorie: overlijden
En sterven mag-ie ook al niet.
Praat dan ook niet van 'mijn grafje'.
Het leven is enkel zonneschijn!