De dwaas spreekt
netgedicht
er is een reden waarom ik doe alsof ik niet bibber
evenzo dat het lijkt of ik stroef in pak sta
terwijl mijn hart ritselt als een populier
en mijn botten krakken
gelijk aan on-ingesmeerde scharnieren
weet je, ik vroeg mij eindeloos af
waarom gedichten toch steeds korter
lijken te woorden, terwijl het binnenin mij
zinnen waait en ik probeer…