Netgedichten over spiritueel

Laatst toegevoegde netgedicht (nr. 418):

Spotless mind

Ogen schieten achter blinde luiken op en neer

er gaat een wereld voor me open, ongekender dan A.I.

zet mij zinsbegoochelend op het verkeerde been

niet aan de tijd geketend schilder ik dan als Vermeer

ongebonden aan een plek
spreek ik zelfs oude talen

Grieks met Plato en met Bonifatius
Latijn

speel ik mazurka's van Chopin als Arthur Rubinstein

zing als een merel, hoogbegaafd schrijf ik aan Hooft poëmen

Ik mag niet klagen: 't is me gelukt
Atlantis te ontdekken

Verheug me dat ik voor mijn dood weer telkens zal ontwaken

*

Ik ben dan wel kind van mijn tijd
maar hoef het niet te zijn

in mijn spotless mind zag ik twee godenkinderen

niet gebonden aan een plek
was Mars eergisteren

cirkelend op zoek naar Venus'
spoor in eeuwigheid

badend in eternal sunshine
nazaten der zon