Indië
De onnaspeurlijke lucht van
kruiden en verre melancholie
vormden het latere verlangen
naar dat, wat in woorden nooit
goed kon worden gevangen.
De eeuwenoude rust van dat
tropenland, 't klonk als een
havanaise die nimmer werd
versneld; de koele bergen
waar de thee reeds toen met
zoveel geduld werd gesneld.
Traag en loom kronkelde zich
het pad langs verlaten stranden.
In de verte: de fonkelende zee.
Het oude Fort waar Hollands
Glorie werd herdacht en hoog
daarboven al die sterrenpracht.
Nog steeds ervaart men in 't grote
magazijn, en in die oude huizen
de heimwee van weleer, de verre
echo van zovele voorbije levens
met daarbuiten de oude palmen
die altijd rustloos zullen ruisen.
Geplaatst in de categorie: afscheid