inloggen

Alle inzendingen van sjoerd haxe

39 resultaten.

Sorteren op:

Het kleed

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 104
Zwervend langs de eilanden van mijn allereerste kinderjaren kom ik steeds dichter bij 't besef hoezeer mijn corpus is gaan verjaren. En dat zowel 't onbegrijpelijke toeval alsmede de vermeende opzet van 't leven gaandeweg voor mijn oude ogen door onbekende handen worden samengeweven. In een veelkleurig maar raadselachtig kleed. Een gobelin…

Illusie

netgedicht
4.0 met 13 stemmen aantal keer bekeken 961
Eer ik de kamer van het onbekende zwart zal binnen treden. Worstel ik mij door de hagelstorm van angst en ongeloof. En rijdend op het paard van pijn draai ik mij nog éénmaal om naar de gouden zomers van weleer vol kinderstemmen en felgroen gras. Daar..waar ik voor even meende, voor altijd onsterfelijk te zijn.…

Nachtmis

netgedicht
3.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 261
Het is in de stille, eenzame nachten dat ik soms de lokroep van een vogel hoor. Buiten, in de zwartfluwelen winternacht omringd door een fluisterende wind bevroed ik voor even, het geheim van dit voorbijgaand korte leven. In deze stille fonkelende nacht trekken hoog boven mij onzichtbaar en toch voelbaar, symfonieorkesten van zwijgende…
sjoerd haxe20 februari 2010Lees meer…

Winter

netgedicht
3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 150
Onder het zilverwit tapijt van sneeuw en ijs zijn dorp en rivier, vermengd met mens en dier, plots bevroren in de beker van het koude uur. Op deze gestolde en verkilde dag vol met sneeuwbestuifde velden gelijk een eeuwenoud tableau. Houden tijd en klank voor heel even...hun bevroren adem in.…
sjoerd haxe16 februari 2010Lees meer…

Schuilplaats

netgedicht
2.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 213
De stille nacht heeft mij omsloten en van de wind, die in zachte vlagen over dit land komt aangestreken ben ik mij ineens weer bewust. Het is hier, aan de rand van dit stille donk're bos dat ik mij weer één voel met de bijna verweesde Natuur. Ver weg, van de krijsende fanfare van dat immer opgejaagde en allesverslindende modern bestaan.…
sjoerd haxe14 februari 2010Lees meer…

Jeugd

netgedicht
3.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 507
De dagen zijn allang voorbij dat ik met twee treden tegelijk de trap nemen kon. En fietsen door weer en wind als een brutale wervelwind. Ongeremd het koele gerstenat tot mij nam, zonder dat ik dan ook nog een kater had. Dit jonge lijf vol jeudig vuur stortte zich in reis en avontuur. Nooit was er enig bezwaar tegen elk vermeend gevaar..…

Stilte

netgedicht
3.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 339
De stilte is heel ongemerkt van mij ontnomen en zij gleedt, net als het eens zo held're water, stiekum tussen mijn vingers door. Meer en meer knelt de dagelijkse zieldovende herrie zich als een ijzeren band steeds strakker om mijn getergde hoofd. Daar, waar de decibel de wals tenslotte toch heeft beetgenomen en de muziek het ritme van…

Mahler 4

netgedicht
3.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 516
Aan 't einde van de dag raakt die muziek mij andermaal en spoelt zij de sintels uit mijn hoofd. Voor even weer voert Mahler 4, mijn geest langs juichende pieken en inktzwarte ravijnen. Om tenslotte, onder 't goudgeel bladerdak ver van de furie van ons bestaan, de wind fluisterend.. voorbij te horen gaan.…

nergens

netgedicht
2.0 met 13 stemmen aantal keer bekeken 489
Ik kom van nergens en ga naar nergens. En in de tussentijd is dit leven als een verre, vreemde droom. Waar adembenemend mooie vergezichten en betoverende muziek wrede dodenakkers onbegrijpelijk omlijsten. Als ik nu straks weer wakker word, ben ik dan ergens, of wordt het opnieuw...nergens ?…

Tempo fugit

netgedicht
3.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 277
Als ik u in de moede ogen schouw ontwaar ik de waaier van herinnering. Van poppenspel en hink-stap-sprong naar de nooit vergeten eerste danspas. Langs heimelijke, nerveuze afspraken waarin de tijd soms stil bleef staan. Uw huwelijk, wat soms een achtbaan leek, bleef omzoomd door lief en leed. Kinderstemmen..nu..zo eind'loos ver. Wat rest..…

Verloren vader

netgedicht
3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 681
Ik droomde van u vannacht dat toen u er nog was, het kind zo klein, dat naar u keek uw bescherming en vertrouwen zocht. Het was helaas het tegendeel... Geen arm of hand die mij beschutte geen schouder om te rusten maar wel de slaande deur, uw scherpe stem. Wat bleef is het verdriet om 't gemis van uw genegenheid , de kille sfeer. De ontkenning…

Laatste vlucht

netgedicht
3.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 685
Zoals een arend die het nest verlaat, zo laat mijn geest het lichaam langzaam los. En zwevend over vroegere huizen en tuinen, nog steeds doordrenkt van de heimwee van weleer, spoed ik mij langs lanen van schoonheid en voorbij verdriet naar het langzaam dalend avondrood.…
sjoerd haxe23 november 2008Lees meer…

Krediet

netgedicht
2.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 282
Woede snijdt messcherp door mijn redelijkheid en raast vanaf de bodem van mijn ziel als kolkende lava omhoog, langs vroegere oevers van lijdzaamheid. De storm van mijn woede bij het zien van het immer doorgaand financiële graaien doet mijn vuisten gloeien en vervuld mijn hele wezen met een nooitgekende bitterheid.…
sjoerd haxe21 november 2008Lees meer…

Hierna

netgedicht
2.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 333
Als ik t ooit weten zal, de betekenis van mijn getal dan zal de wereld openbreken in miljoenen, ongekende kleuren. Dan zal ik dansen op muziek die nog nimmer werd gehoord. En komen beelden uit een vergeten kindertijd, ineens in golven weemoed aan. Stil zal ik samen met u rusten bij het parelwitte strand, omzoomd met 't eeuwigwuivend groen…
sjoerd haxe11 november 2008Lees meer…

Bedrog

netgedicht
2.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 332
De bedrieger komt in krijtstreep of tooit zich soms met hermelijn. Gezalfde, overompelende woorden vol toekomstig zieleheil en als extra: gouden appels voor de dorst. En weer wordt hier bewezen dat door, dit in fluweel verpakt bedrog innig omarmt door eigen hebzucht en angst voor wat er na ons komt, ieder opnieuw naar de afgrond stormt.…

Winternacht

netgedicht
3.0 met 11 stemmen aantal keer bekeken 728
Hier op deze kille winterdag nadert heel zacht de nacht en zie ik, zo ver daarbeneden al de lichtjes van mijn heden. Het zwarte kleed bedekt nu al wat slaapt en als een fluistering komt van heel ver weg de wind. Ademloos ben ik weer dat kind. Wat rest is de verwondering dat op dit zo late uur, ik even één mocht zijn met de natuur. Deze…

Welvaart

netgedicht
4.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 478
Ademloos hoor ik buiten de storm van onze welvaart woedend razen wreed en zonder mededogen en gestuurd door amorele dwazen. Hier, waar haast de rust vermoord de eenling niet langer wordt gehoord de vogel ons inmiddels is ontvlucht en zelfs de vis steeds verder vlucht. Dit land, zowat ontdaan van frisse lucht en ruimte, en waar het dier…

Tijd

netgedicht
2.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 440
Een winterochtend lang geleden liep ik, nog net geen zeven jaar voorbij die oude hazelaar en zag voorzien van stok en hoed schuifelend langs de oude gracht een oude man van zeker zeventig jaar. Nu, en vele jaren later, loop ik zelf vermoeid en stil weer langs dezelfde oude laan en zie opnieuw een jongen van amper zeven staan.…

Geluk

netgedicht
3.0 met 11 stemmen aantal keer bekeken 810
Zoals een steen, te lang getooid met diepgroen mos, ineens verschoof in wind en weer, zo brak mijn trots bij 't zien van jouw gezicht in die ene stille, maangegoten nacht. Somberzwart lost op in wit. En waar 't onverwacht geluk opnieuw ontkiemt in het langvergeten, wervelend samenzijn, de herwonnen levenskracht tenslotte teder samensmelt…

Nog éénmaal

netgedicht
4.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 559
Nog éénmaal zou ik over deze wereld willen vliegen om de gouden halmen te zien wuiven in mijn laagland aan de zee. Nog éénmaal zou ik de witte zeilen willen ontwaren, scherend over het Pruisisch blauw satijn om, gezeten op die getaande duinen de gouden zon langzaam weg te zien gaan. Nog éénmaal mij in verliefdheid te verliezen en de tijd…
sjoerd haxe30 september 2008Lees meer…

Zondagsleed

netgedicht
3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 339
Hun strakke monden galmen de dorre, eeuwenoude psalmen. Hun hart reeds lang verstard in 't zielloos, strake ritueel. Hun plichtmatig mededogen ontwaakt op deze zondagmorgen. Hun leven zonder echte zorgen is financiel allang geborgen. Dit treurige gebouw waar men op deze morgen slechts terloops de eigen soort begroet en het eigen denken…
sjoerd haxe29 september 2008Lees meer…

Herfst van mijn leven

netgedicht
3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 457
Zoals de bomenpracht vol oranjerode kleuren de frisse wind en ver daarboven: die strakke, blauwe lucht. Zo voel ik mij soms in de herfst van mijn leven. Er is een schoonheid die ondanks alles, toch vreugd blijft geven.…
sjoerd haxe27 september 2008Lees meer…

Zielepijn

netgedicht
3.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 600
Soms is de zielepijn bijna niet te dragen. Diep valt de stilte in die open wond van mijn verlatenheid. Dan sluipt 's nachts dit kwaad langs de kieren van mijn ziel. En kromt het lichaam zich andermaal van 't uitgesteld verdriet.…
sjoerd haxe26 september 2008Lees meer…

De droom

netgedicht
2.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 551
Het huis was leeg en toch.. was daar ineens dat kind. Het kon nog amper praten en nooit had ik het eerder gezien. Pas nu, voor het eerst, zag ik dan dat kind en nam het voorzichtig in mijn armen. Stil hielden wij elkaar vast. Voor de eerste keer begon dat kleine kind te huilen en na al die kille jaren, zag ik toen opeens..mijzelf terug…
sjoerd haxe24 september 2008Lees meer…

Jeugdliefde

netgedicht
3.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 563
Eens stonden wij hand in hand daar aan dat late avondstrand. Twee mensen verzonken in elkaar 't geluk duurde amperaan een jaar. Een sprookje voor een moment waarin, versmolten met elkaar het leek of de tijd zich verstilde. Even stond de Hemel op een kier. Helaas, vertrok ons beider jeugd en viel de camee van onze vreugd verwondt door zoveel…

Kinderleed

netgedicht
3.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 514
Het was met groot verdriet dat eens 't hart die tuin verliet met al haar kakelbonte kleuren en zo vol met zomerzoete geuren. 't Kleine paradijs bleek jaren later omringd door stank en afvalwater verworden tot een betonnen kater. De vogels en de bomen zijn vervlogen net als mijn kleine kinderdromen..…

Insomnia

netgedicht
2.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 683
Hier in deze donkere kamer ontdaan van licht en luister hoor ik het kruipen der klok. Daarbuiten: het zachte tikken van een verlaten wandelstok. In deze stille en eenzame nacht zonder de haast van het licht houden de wind en de bomen als tijdloze vrienden voor al die slapelozen, fluisterend de wacht.…

modern leven

netgedicht
4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 444
Rijdend over dichtgeslibte asfaltwegen, de longen vol met ingedampte haast zijn wij in de ochtendrazernij opweg in onze stalen kooien naar de vermeende plicht daar waar keer op keer, in angst en beven, een ieder dagelijks tegen 't kunstlicht wordt geheven en onvrijwillig doorgelicht. Na een dag vol sluwe ratten terug langs Hamelen, lam…

Voorbij

netgedicht
3.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 638
Weer loop ik door dit grote huis nu verworden tot een stille kluis. Mijn voetstappen verdwijnen welhaast peilloos diep, langs stille kamers en dode gangen. Eens was dit huis een bron van licht het zoete leven..waar kinderen draafden door marmeren gangen vol tomeloze energie en rode wangen. Zij zijn inmiddels van mij weggedreven en uitgezworven…

Avondmeer

netgedicht
4.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 372
Roerloos en stil is het woud als ik na de storm van het zijn loop langs het natte wilgenhout naar de oever van het avondmeer. Ver boven mij toont de hemel haar gebroken, purperen ribben. De zon is ver weg en slechts zichtbaar in oranjefletse strepen. Rust daalt nu zachtjes neer in deze koele, natte schemering. Hier hervind ik mij tenslotte…
Meer laden...