15 resultaten.
Ode aan de moeder
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 26 Vrijwel volledig verdreven uit de verste vezels van haar lichaam
haar gelaat een ernstig gekerfd vensterraam
bijna afgestorven
van geluk
koestert
onder het wollen gebint
de moeder haar kleinood als een meer dan kostbaar kind.
Kwetsbaarheid baart tederheid.
Laten we stil zijn.…
dodenherdenking
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 23 door en door doortrapt
moordmachine sobibor
onvatbaar verdriet…
Vier mei 2024
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 17 Met vredige hand
strijkt zaterdagochtendlicht
over Nederland…
avena sativa
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 20 zomerzachte wind
strijkt over het haverveld
rust rond de dorpen…
morgen in april
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 38 de vroege morgen
strijkt zijdezacht lentelicht
over de velden…
zomer aan de Spiegelwaal
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 24 een oeverzwaluw
strijkt langs ‘t lome water
van de Spiegelwaal…
mens
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 46 hier sta ik in mijn rozerode huid.
ik weet niet waar ik kijken moet.
moet ik straks voor- of achteruit
en hoe moet ‘t als je iemand groet?
in m’n hand houd ik een tweede huid:
een kloek en dapper leeuwenpak.
als dat me helemaal omsluit
voel ik me meer op m’n gemak.
vaak verlang ik hevig naar ‘n derde huid:
een huis waarin ik wonen kan…
troost
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 58 na m’n wankele werk
fietste ik tegen zessen naar ‘t broek,
zette één stevige voet
op ‘n eenvoudig stenen muurtje
keek omhoog naar ‘t populierenbosje
en liet me zegenen
door de rijke klanken
van ‘t roekenkolonieconcert.…
de merel
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 80 na de regenbui
zingt in de tuin de merel
prachtiger dan ooit…
maandagmiddag
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 70 ik zit in m’n stoel
en trek nog ‘n kleedje
over m’n knie.
ik schrijf m’n regels.
ik eet m’n brood.
ik drink m’n thee.
ik kijk naar buiten.
naar de bomen.
naar ‘t daglicht.
‘t bezielde ….
‘t is de tijd en de tevredenheid
die me koestert en geleidt.…
klokkenslagen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 65 de klokkenslagen
van het Berchmanianum
dragen de avond…
kroondomein
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 108 in helder-hemelsblauw harnas gekleden
keerden aandachtig en eendrachtig
de vaak aardwaarts gedraaide
strijdenden op vreemde kusten.
eenmaal weer ontharnast
meten zij op meermaals grillige meters
toegewijd de mate van zijn
van de in versteende eenzaamheid
in slaap gesusten.
in hun hevige verlangen naar nabijheid
houden zij, de kroongetuigen…
De dictatuur en de paardenbloem
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 98 Tussen de trottoirtegels van de dictatuur
opent zich op dit vroegochtendlijk uur
krachtiger en tederder dan deze doem
de allereerste paardenbloem.…
torenklok
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 113 deze schemering maakt het zicht zacht.
deze schemering zorgt dat het licht lacht.
de heesters hebben hun hartslag verlaagd.
de torenklok haar tijd vertraagd.
in de lucht hangt een kristallen stilte.
de coniferen zijn zichzelf genoeg.
de boom is in zichzelf verzonken.
alsof hier nooit geluid heeft geklonken
en ook niemand daarom vroeg.…
de neerlegging
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 123 leg me neer in de achtertuin
op het zachtmoedige mos
naast het nest van de aardhommels
vlakbij het voetpad en het
vingerhoedskruid
en niet ver van de adelaarsvarens
en het stralende kruiskruid
en bedek mijn romp, mijn armen
en mijn benen met het net gevallen
blad van de rode ende groene beuk.
leg me, op een novembernamiddag,
neer…