Hemelloos ligt hij nu op de bodem van het meer der vergetelheid zonder gevreesde stem van 't water grondeloos en diep Wij de zeevaart scheepswrak kundige papyrologen piramide maritieme oudheidkundologen zien deze relikwie uit tijden lang vervlogen na jaren ploeteren en graven met heel andere ogen…

het ‘alleen’ woont prettig in het huis gebouwd met trouwe muren en knusse hoeken met ramen dichtgeplakt voor ogen die kijken op de stoelen zitten gedachten te wachten op hun beurt ruziënde gevoelens rennen rond de tafel verschuilen zich voor ogen die kijken het ‘alleen’ woont tussen klachten krakende protesten van ouderdom…

het is daar waar de mensen inhaken en de pijn langzaam voelbaar wordt die levens verwoest omdat zij zich in een zwak moment lieten raken om het in delen lichter te maken door een andere kijk op het leven waar in de etalage van bestaan zoveel onbereikbaars staan het is de winkel van geven en nemen waar ieder bepaalt wat voor…

Het heeft blondie en zijn sparring partners behaagd om burgers, maar meer nog boeren - en in veel mindere mate buitenlui- na 25 weken kwartetten een 25 pagina's tellende blauwdruk af te scheiden, als model voor een concept op hoofdlijnen, hetgeen na de zomer D.V. zal moeten uitmonden in een regeerakkoord.... op afstand... en zo hoort het…

er is een tijdelijkheid tussen de vroege dageraad en het verdwijnen van de zon waarin je alles kunt schrijven wat in je opkomt, in het gedichten verzinnen en je mag er van uit gaan dat het niet lang duurt voordat zinnenspinsels in het brein verschijnen als een momentopname een flinke portie liefde voor het volledige alfabet en…

mussen en kauwtjes bezetten al de straten langzaam opent zich nu een dieprode klaproos van wat verder weg een doffe spechtenroffel de magische geur van akkerhoningklaver in een vlindertuin wat avondkoekoeksbloemen op een dakgootrand twee luid tjilpende mussen in een kruldistel de eerste paarse knoppen het witte scherm van honderdbladig…

In het zicht van golvend water gefilterd door lage wolken zie ik de eindeloze branding als een schuimkraag van een groot glas goed getapt bier Een lichte bries aait langs mijn blozende wangen terwijl het taaie helmgras op de duinen achter mij me lauw nawuift tot later Dan sluipt langzaam de dag de zee in met de ondergaande zon de donkerte…

Jouw landing: hoe zal dat zijn een thuiskomen in het nest de val in vreemd gebied is zij een vlucht een overgave lijkt zij op verdwijnen misschien? Welk geluid zal zij maken kun je haar horen is zij een ritseling een smak of glas dat uiteen spat op ongenadige grond? Waarom zou je landen en hoe zou je dat dan doen lukt het om neer…

Kaarten schuiven voort: bulderend gelach verbergt tartende spanning.…

Het dichte wolken- dek hangt stil, laat zich langzaam -- zakken en rust uit.…

kunnen we terug naar de toekomst en wiens schaduw is dat dan is het mogelijk om vleesloos voorbij te gaan als een wolk welke indruk zou de streling maken of minzaam te lachen naar het onaanraakbare…

Vol verwachting en klaar om het op te schrijven: het noorderlicht, ginds!…

Laat ons samen God nu danken op dit mooie Pinksterfeest. Zingen zullen wij in vreugde om het komen van de Geest. Mocht Hij ons de liefde geven voor wat God geschapen heeft, onze harten dankbaar stemmen voor wat ergens ook maar leeft. Vred’en vreugde, moed en eerbied, alles wat in zevenvoud mensen samenbrengt in vriendschap, ons steeds…

ik was groen aan het scheuren omdat het groeien moet maar kreeg het rood voor de ogen omdat het altijd eerst bloeien moest ze zeiden dat onkruid alles snel overwoekerd maar toch vond ik daar de mooiste kleuren klein weggedoken in de beschutting van stallen boer en boerderij waar in de veelheid van gewassen niet op het…

de tijd meandert dijt uit verzand dwaalt af komt terug of niet? beheerst of heerst in krochten of verheven, boven alles uittoornend en niets vermoedend fel onvermijdelijkheid haal je gramschap op tijd…

dromerig weerkaatst het rimpelloze water de strakblauwe lucht…

De bediening van ‘t terras vertelde over gisteren, hemelvaart en boos publiek, te druk ‘k daarom de prop servet onder tafel, waaraan ‘k me stoorde maar niet meldde, en jij ze met ‘ach joh!’ zelf opraapte, mij liet zien hoe ‘t hoorde Daarna liepen we door ‘t lentegroen en praatten over energieën, over hoe diegenen die overgaan, je begeleiden…

en als het dan zover is en jij je hand op mijn rug leggen zal we voetje voor voetje zullen schuifelen door een lege lange gang als het dan zover is gekomen en jij niet meer met me praat in de kale kamer met een bedpapegaai boven mij en als het dan zover is en jij mij met opgewekte stem wijst op bloemetjes en zonnetjes daarbuiten dan…

Nu het meest bizarre naoorlogse deformatiefeuilleton de deadline nadert is het moment aangebroken voor een grondig onderzoek naar Rons onheuse zelfverrijkingspraktijken. Reeds vallen stinkende lijken als rotte aardappelen uit de UMC-kast van de voormalige Rijksuniversiteit Utrecht... Zie ook Nico's snelsonnet van vandaag. ________________…

het meisje dat stralend de dagen begroette met de dromen en het hart vol jeugdige gloed werd een bloeiende jongedame, sterk en vrij die nu een vrouw, moeder en oma vol liefde is als moeder ben en blijf je een eindeloze bron die op alles een antwoord en oplossing heeft als oma ben jij het hart van ons mooie gezin met aandacht voor de kinderen…