67 resultaten.
Adeline Verbeid *
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.954 .
------------------------------------------------
verbeid - waarop gewacht is, tot zij kwam
filomeel - nachtegaal
abeel - populier
zefyrs - zachte westenwinden…
In plaats van bloemen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 71 Het is niet te versmaden
Dit bloedeigen smachten
Het evenwel verbeiden
Gezond en o, zo zoet
Dat de stilte het bedekt
Want dit duurzaam besef
Draagt een zacht moment
in
Vertraagde eindeloosheid…
Tweespalt
gedicht
2.0 met 43 stemmen 13.916 Hoe haat ik U, hoe blijf ik U verbeiden.…
Ik heb mijn hart ú tot een huis gewijd
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.666 Ik heb mijn hart ú tot een huis gewijd,
En midden in het binnenst heiligdom,
Waar de outerkaars in 't donker gloeit, verbeid
Ik u, mijn lief, mijn zoet sieraad alom!
Ik sloeg mijn ziel dit zoete donker om,
Alleen om ú te ontmoeten, die me altijd
Belooft te komen, in 't geheim, na stom
Eerbiedig beiden ene kleine tijd.…
Bakkie Troost
snelsonnet
4.0 met 7 stemmen 159 Ze drukken bijna op de rode knop,
En overal zijn personeelstekorten,
Er zijn problemen met de graantransporten,
Maar ík zie tegen heel iets anders op:
Hoe ik het komend jaar m’n tijd verbeid,
Zonder tv-programma ‘Koffietijd’.…
geduldig
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 1.083 geduldig wachten zal wel komen,
dacht ik vaak en menigmaal,
zal wel komen met de tijden,
maar geen zuchtje om te gaan,
dan alleen maar te verbeiden,
blijf ik lekker stil in dromen,
van verlangen het zal wel komen.…
Laatste Wil
snelsonnet
4.0 met 5 stemmen 199 Om al het aardse lijden te vermijden,
Sloot ik me liever van de wereld af,
Met geitemelk, wat sla en wijnkaraf,
Verbeidde ik bedaard het eind der tijden.
Er kwam al snel een einde aan mijn nood,
Want onverwijld verveelde ik me dood.…
Gekijf
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 285 strijk niet tegen de haren
daar de ander gelijk heeft
tiert geroddel uit kleine potjes
voor wie het horen wil gestaag
wijsneuzen ontpoppen zich
als zwammen op boomschors
luistervinken verbeiden hun zet
kijken gulzig toe
tot ze de stilte minnen
*…
In de hand
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 283 als mijn linkerhand
met al zijn waaierlijnen
mijn rechter was
kwam ik nergens op dit pad
zou ik in dubio verdwijnen
maar de linker mag niet kiezen
mijn rechterhand bepaalt
hij toomt de creativiteit
waarin links mij zou verliezen
twee zijden heeft mijn zicht
in aanleg zo verscheiden
rechts direct en doelgericht
de linker zou ‘t verbeiden…
Deze dag om te aanschouwen
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 236 De hoge hemel dringt
wolken ontfermen zich over de aarde
deze dag kan verbeiden
tot mooie natuurlijke dingen leiden.
Zeggen kom gerust in me wonen
wees vandaag mijn hart en uit leven
er waait wel een heuse reuze storm
die ook weer schonend schoons kan geven.…
het oude huis
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 384 de stenen fluisteren hier
dat ze nog oren hebben
en jarenlang de tijd
met luisteren hebben verbeid
het kraken van planken
verraadt dat niet alleen de muren
zich uren hebben getroost met
wat maar des mensen kwam
ik zit in mijn oude zetel
en aanhoor in mijn hoofd
wat met weinig rucht verteld
mij tot ware bewoner maakt
omdat het zo hoort…
Hoe vredig is het sterve in de natuur
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.680 En altoos is, tussen de tijd van sterven
en het opkomen van een nieuw geslacht,
een verbeiding, iets als een stille wacht
op de anders zo drukke en volle werven.
Dit geeft een rustige bezonkenheid
aan 't leven der natuur in deze streken:
stilte omhangt wat is bezweke' en
een nieuw geslacht wordt stil verbeid.…
aprilse gril
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 366 ach zie hoe het regent
de lucht braakt mijn tranen
het regent en reinigt
wolken gezwollen en grijs
hangen tot in de bomen
dit aards paradijs
verdampt verdriet
uit verzopen dromen
ach zie hoe het regent
maar regen brengt leven
en pijn waait voorbij
verbeid nog heel even
het is bijna mei…
De nacht, de zwoele nacht
poëzie
4.0 met 2 stemmen 716 Ik ben geen bake; geen verwijlen, geen verbeiden;
geen duizeling van hoop, geen duizeling van dood.
Ik ben alleen, bij holle ontstentenis van lijden,
ik ben niet meer dan lijdelijk een moeder-schoot.…
Grafdicht op Jonkvrouw Isabelle le Blon
poëzie
4.0 met 15 stemmen 4.036 En ben u voorgetreên*,
En zal uw komst verbeiden*,
Om zonder meer te scheiden
t'Ontvangen zelf van God
Het onverganklijk lot,
En na een zalig sterven
De zaligheid* te erven.
-------------------------
*gesteen - gekreun
*voorgetreên - voorgegaan
*verbeiden - afwachten
*zaligheid - eeuwig geluk…
Liefdeslied
gedicht
4.0 met 1 stemmen 8.491 Eenzelfde wachten mag
met dringender geduld
jou, lieveling, verleiden
die ik niets heb onthuld
hoewel ik jou verbeide
zoals de nacht de dag.
-----------------------------------
uit: 'De zonen van de zon', 2008.…
Hoe dor ook nu nog alles is...
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 193 Maar eerst moet er nog stilte zijn,
verbeiden van wat zich zal tonen
en soms doet dat verlangen pijn -
we schromen daarin lang te wonen;
de bomen zijn al aan ’t herleven,
dus wat geduld, wat meer dan even.…
Gedicht
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.399 Zo ook gaat de geliefde
Mitri Karamasoff
dood
Ons op de schouders
valt nu laat en schuin de schaduw
des Iwan
Om het lijden dankbaar worden
en schijnbaar blijde
het scherpe vechten van spin en bij
verbeiden
Soms reeds is schoon mijn hand gesloten
alsof er geen verlangen
over mijn vingers
lag
Het is een verre weg
naar…
Grafdicht
poëzie
3.0 met 23 stemmen 7.185 Ik rust hier wel te vreên,
En ben u voorgetreên*,
En zal uw komst verbeiden*,
Om zonder meer te scheiden,
t’Ontvangen zelf van God
Het onverganklijk lot,
En, na een zalig sterven,
De zaligheid* te erven.
------------------------------------------------------------
*gesteen - gekreun
*voorgetreên - voorgegaan
*verbeiden - afwachten…
Tijd hebben
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 754 Niet hij had tijd,
de tijd had hem,
hoe ook verbeid,
hij had geen stem.
Zijn tijd vervloog,
hij had geen rem,
dat zat hem hoog,
maar leerde hem
te leven bij de dag,
genieten van
wat hij rondom zich zag,
van man of vrouw
van kind of vriend,
hun liefd' en trouw,
soms onverdiend.…
Hij die, na een langdurig lijden
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.092 Hij die, na een langdurig lijden,
Tot grote welstand is geraakt,
Zal onbevreesd de dood verbeiden,
Die straks de ban des levens slaakt.
Want hem is duidelijk geworden,
Dat ook het hoogste goed op aard’
Gedoemd is steeds weer te verworden,
Elk naar zijn eigen, vege aard.…
Goedheid, góedheid...
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.663 Goedheid, goedheid gelijk een zuster aan mijn zijde,
hoe heb ik u verbeid, - die ik niet vrágen dierf,
sinds, kommrend om mijn vreemd bestaan, mijn vader stierf,
en uw gezoen, o lief, mijn dode liefde zeide...…
De wilde herfst komt langs de velden vegen
poëzie
4.0 met 3 stemmen 491 Er is een stil nadenken in het Al,
Veel zelfbezinnen en een droef verbeiden,
De dingen worden peinzende, er zal
Veel sterven, bij dit herfstige getijde.…
Vrije val
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 905 Al sinds de ochtenddauw in touw
verbonden met een lijn verbeiden
aanwezig voor gezette tijden
routine lijkt in ogenschouw
De vreugde daar te staan, te staren
op langsvarend bries bravoure
aan zijde lokt het zijn retour
naar waar de wezens innig waren
Elke vezel voelt gerust
iedere tel verwacht de hang
herkenning in zichzelf te slaken…
Kerstmis
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 36 Die vrede die nu wordt bezongen,
die God door engelen bericht –
de vreugde die thans ongedwongen
kan stralen van een aangezicht,
mocht die ons verder begeleiden
het hele jaar dat komen gaat,
dan kunnen wij in hoop verbeiden
wat lukt, maar ook wat tegenslaat;
dan zullen wij in vriendschap leven,
met al wat groeit verbonden zijn, -
dan…
Op weg naar 2018
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 143 Wat zou ik graag gedichten schrijven
die recht naar ’t hart van mensen gaan,
al zouden ze maar even blijven
en zelfs niet op papier bestaan,
ze zouden licht en hoop verspreiden
en dat is toch wat ieder vraagt
en nu we een nieuw jaar verbeiden
is liefde toch wat elk behaagt.…
November
poëzie
3.0 met 164 stemmen 33.761 De jaren gaan zoals zij gingen,
Er is allengs geen onderscheid
Meer tussen dove erinneringen
En wat geleefd wordt en verbeid.
Verloren zijn de prille wegen
Om te ontkomen aan de tijd;
Altijd november, altijd regen,
Altijd dit lege hart, altijd.
-------------------------------------
uit: Het verlangen (1921)…
De koorddanser danst op de grond
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 260 Balancerend met een stok
past ze de koordweg af
Ontiegelijk hoog is een touwpad
alleen tastend te beheersen
Stap voor stap dichter naar het eind
Iedereen houdt de adem in
We laten haar hier niet vallen
We willen dat ze het touw neemt
Tactvol met de koord meedeinen
Dansen gaat beter op de grond
We koesteren ademloos verbeiden
De acrobaat…
Gedicht
poëzie
3.0 met 8 stemmen 2.263 Zo ook gaat de geliefde
Mitri Karamasoff
dood
Ons op de schouders
valt nu laat en schuin de schaduw
des Iwan
Om het lijden dankbaar worden
en schijnbaar blijde
het scherpe vechten van spin en bij
verbeiden
Soms reeds is schoon mijn hand gesloten
alsof er geen verlangen
over mijn…
DE LEEGTE
poëzie
4.0 met 1 stemmen 842 Ik had dat uur in zaligheid verbeid,
Met vreugd gevuld den al te langen tijd, -
En nu: in troeble bitterheid versmoorden
De droomen die me in eenzaamheid behoorden.
Uw afzijn pijnt mij als een staag gemis
Nu'k voelde wat uw lieve wezen is
Temidden van de vaag-beminde dingen.…