169 resultaten.
Op de maan, nabije toekomst
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 450 De dag van morgen
tiert 't menselijk ras
welig op zwart-witte
bodem
Polyfone neerslag van
stof en landende mensen
is de fotograaf
van onze melkweg
die sporen blijven langer
hangen dan de tijd
Ergens in 'n krater krioelt
het van humane robots
of andersom
die op zoek zijn naar
sporen van
De dag van morgen…
Solo
gedicht
2.0 met 39 stemmen 19.122 Ik klauter uit een krater, kaal -
de zon brandt op mijn dunne lijf.
Ik roep een zin. Het klinkt te schraal
in het omringende gewelf -
ik heb geen schim of filiaal -
ik ben vandaag alleen mezelf.
Ik kan mij niet beroepen op
een stand-in of een stijlfiguur,
een schuilnaam of een ledenpop.…
het malse spoor
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 97 toen zij spraken over flarden
herinneringen die al te traag
overgaan tot ontbinding
verduisterde het late uur
een stekeblind veld
waar zij de vrieskoude van het overspelig verhaal
verwarmden met woorden
die straatarm verdampten
in de onontkoombare krater
van een morsdode nacht
maar berijpte handen hervonden het pad
en gejaagd volgden zij…
Reserveloos
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 352 Vuurtorenwachter in de winter,
waarbij het ijs niet breken wil;
de dood vreet in met zoutzuur,
totaal in mijzelf verloren,
geen geile kut die mij nog redt,
geen melktieten om aan te lurken,
als het bitterste uit mijn hart
afvloeit naar de kraters van
dodelijke eenzaamheid, kruitvat,
waar het verstikte gedachtenlava
in een forse druk explodeert…
Nacht
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 622 Ik droom dus ook zeer vaak dat
er van ver een ster zal vallen
die in stil geruis en zonder knallen,
een krater slaat zodat
ik kan stappen, in dat zwarte gat.…
Onmacht, de ware macht
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 265 maar een tastbaar iets dat alle
leven omlijnt door slechts te zijn
zoals het is geschapen
vluchtige verschijningen, het speeksel
van een kus, niets meer dan onmacht
is de latente houding die de foetus aanneemt
telkens wanneer het buikgevoel wordt
geraakt door de ledigheid van handelingen
geen zwartkijker, maar een vergezicht
die in de kraters…
onbeantwoord verlangen
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 1.075 waar onbeantwoord verlangen
als zoutwoestijn verdroogt
omsluit zij jou
in haar veelvoudig zijn,
zweept jouw begeerte wond
lepelend als nar
de verwoestende kracht
over afgronden rozenbladeren
die zich opdringen
als krater smeulend vuur,
wraak van realiteit
zij voedt je
weert met zachte hand je pijn
die elders polst
en naait…
trilling
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 245 Gapend met de hand voor de mond barricaderen ze
het beest waaruit de mens ontsprong
uit het dromen van een krater op de maan
de dieren bergen ze in de slaap
er valt een trilling
een kleurige deining valt in de lucht
de vlakte vouwt open
de horizon schuift uit elkaar
met wiggen van ochtendlicht
een dauwdruppel valt op de neus
van de bloem,…
Tovernacht
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 201 In de zwoele augustusnacht
als de maan haar kraters toont
en de sterren samenklitten
tot een reuzendiamant.
Wanneer Venus aan het zenith troont
en verliefden samenzitten
aan het grote uitstalraam
van de kosmische toverij...…
Torent tot de dagenraad
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 178 de maan is ronder
voller dan een maand
met jou geleden
ik zie je groeien
in het geel de schaduw
van de kraters uitgediept
je schijnt me
maandenlang vertrouwen toe
kent mijn ondergaan
ik zag je opkomst in het
kwijnen van de nacht na
het bleken van de sterren
je torent tot de dagenraad
het licht verhaalt hoe flets
de zon je dan…
Dwalende dood
netgedicht
2.0 met 20 stemmen 596 Dode vogels
vliegen door de zwarte lucht
dode witte vogels
zonder vleugels
met ingehouden teugels
paarden zonder ruiter
Dode vissen
zwemmen door het blauwe water
dode zilveren vissen
zonder vinnen
met afgesneden kieuwen
kinderen zonder lippen
Dode kinderen
lopen tussen holle kraters
dode grijze kinderen
zonder ogen
met afgehakte…
De fontein van "woorden"
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 373 Samen verlangen naar dat eens zo kalme water
maar dat is pas later
kijkend naar de veroorzaakte krater
diep in elkaars hart.
Nu, voor elkaar gehard
met nog enkel smart.
Er druppelt slechts nog
een kleine fontein
na, uit ogen.
Teveel pijn,
wat kan liefde toch groots zijn
maar toch ook weer zo..kwetsbaar klein..…
De draak...
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 1.021 De draak heeft zijn vuur uitgespuwd
in de diepste lagen van mijn vrouwelijkheid
Verwoest zijn de rondingen van mijn karkas
Niets dan een krater gevuld met leegheid
Alle waaroms zijn in een mist verzopen
en de antwoorden verteerd door het drakenvuur
Helse pijnen vinden blarend een weg
De draak zal worden bestreden met een gifkuur
De draak…
Van voor ik moeder werd
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 375 Toen ik jou die onschuldig was
Aan het redeloos verkeer
Verloren had - jij die
Deel van mij was en altijd
Zijn zal, was er in mijn
Hart een gat geslagen zo
Groot en wijd en diep
Als nooit meer zijn zal,
Een krater die niet meer
Met heelwording kan worden
Opgevuld, tot een zee van tranen
Geworden vol leegte, kilte en verdriet -…
Wat nooit meer overgaat
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 140 Misschien nog ergens bestaat,
Tegen beter weten in,
Onkreukbare liefde gevat
In een gevoel van eeuwigheid,
Jij die immers deel van ons
Bent, eigen bloed, ondeelbare
Gedachten die trouw houden
Tot in eeuwigheid -
En nu het zeker weten
Dat jij nooit meer terugkomt
Dat we je voor altijd moeten
Laten gaan - verdriet dat een
Krater…
De poolvulkaan
poëzie
5.0 met 1 stemmen 1.385 ‘t Laaiend Noorderlicht
In staalharde nacht
Houdt in mij de hoop
Dat een langre schicht
Mij inééns losscheurt uit mijn krater
En in vlammenvloed
Al het eeuwig ijs
Smelt tot groen, schuimbekkend water,
Waar ik rood en donker uit verrijs.…
VALS LICHT
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 212 Begaafd, vertaald in vele landen
Joost Zwagerman, kenner van kunst
Bij Magere Hein zeer in de gunst
Want hij nam zelf het heft in handen
Een onheilstijding, ingeslagen
Slaat diepe kraters in een ziel
Raakt menige Achilleshiel
Oudtestamentisch zijn de plagen
Die dan je teisteren en hoe
Je lijf genageld aan de grond
Je geest al los van wat…
zomer
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 140 Geen krater in kies, last van cariës
en toch vertoningsbehoud, van een vleugelslag
door een bloem waarin de sleutel slag.…
Druppels uit de kraan
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 90 Druppels veranderen in stoom,
in kraters van vulkanen.
Zonder water kunnen we niet bestaan.
Geen plant. Geen mier. Geen oceaan.
Wrijf uw ogen uit en zie een wonder!
Druppels stromen uit de keukenkraan.…
in sloten lopen
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 109 op de berg
verbrandde
ik de winter
aan de
andere kant
van de wereld
klom een ezel
over de
verweerde krater
Aeolos god van de wind
gunde hij me een zak
met tegenwinden gevuld
zodat ik met alle
winden in de rugzak
vrijelijk reizen kon
ik de dag zou
plukken om de
zon te vangen?…
Apocalyps
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 2.069 De witte raaf, de grijze krater, de ijle damp
trok exploderend over de resten van het kamp
waarin geen hart meer klopte
het laatste leven stopte
zonder getuigen van de ramp.
De schepping nu weer woest en ledig
geen spoortje mens, volkomen vredig.…
houvast
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 510 Met de vingertoppen van mijn geest
Tast ik de wereld af:
Een blinde zonder hond
Tikt met zijn lange witte staf
Verbaasd schuifel ik verder
Onbewust van gapende kraters en kloven
Steeds verder door de vreemde velden
Anderen roepen woorden die ik moet geloven
Als een ziend geboren blinde:
Kwijn ik van verlangen te zien
Toevallig grijp…
Zinkende liefde
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen 1.496 Drenkeling tussen leven en dood
Liefde vervaagt
Hartslag vertraagt
Woorden worden week
Tegen beter weten in
dichten we die krater.
Ook al maakt het schip water
deze kapitein verlaat het roer niet…
Een tergend witte maan
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 292 Soms wordt de maan tergend wit
zijn de kraters bloemen in het zand
verdord zoals de dood van deemoed spreekt
ebt het water weg en blijft
het land mijn heldendom
nu schuift er een schaduw
over de zwarte akkers en het besef
dat mijn tijd zoals de nacht voorbij glijdt
en onrust me verblijdt met gulzigheden
van deze nieuwe tijd
het sterven…
Winterreis
netgedicht
4.0 met 32 stemmen 182 Witte voetstappen vormen zachte kraters
in het blanke aardekleed.
Zuiver blinkend stil is de verenpracht.
Sneeuwbomen vormen met grimmige takken
lange witte lanenbogen.
Gekleurde sneeuwdropparels hangen te glinsteren
aan ijspegels, schitterend in ondergaande oranje zon.
't Is de winter die aan zijn reis begon!…
Berg Je Maar
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 137 bergen zijn de steenpuisten
van Moeder Aarde
kraters en kloven
de littekens die ze
vaak achterlaten
Als ze op uitbarsten staan
berg je dan maar probeer
mogelijk de magma en lava
uit de weg te gaan
lukt dit niet dan wordt je
misschien ooit eens opgegraven
vanonder puimsteen en as
zoals het lot ook eens Pompeii beschoren was…
Moeder
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 83 Jouw pijn
is de mijne niet,
zij is onbegrensd
je adem stokt
en slaat het verweer
in je vel
op deze dreun
dansen je engelen
sluiten zich
tot een cirkel
zonder bodem
in de damp van die krater
tekent zich een bloem
wel tien
wel duizend
elk blad
streelt je wonden
je hebt ze zelf geschilderd
je kon niet anders
je bloesems zijn de schreeuw…
Allerzieligst
netgedicht
2.0 met 18 stemmen 3.247 (voor Hallo Wien)
hoe, hoe
hard roept de uil
deze nacht
hij klaagt
de stenen uit de grond
die statig dansen in de valavond
hun scherpe schaduw kruipt verdacht
de kraters van de maan verlaten
één voor één de donkere dagen
ze klauwen grauwe wolkenlagen
en hebben mij de vrees gelaten
een oude eik,
in de leegte geboren
kraakt mijn…
gevallen dorp (1916-2016)
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 184 op een open plek
in het bos
waar het dorp was
het cafe, de smederij en
de vele boerderijen
daar ligt de dood net
onder de oppervlakte
verbergt de aarde de vele
lichamen van de doden
onder de grond
in het dorp staat
geen boom overeind
de verwoeste bodem is een
maanlandschap met diepe kraters
waarin nu zeldzame padden leven
elke…
Soms verslindt het ons ?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 31 Keuzes zonder
maat of duur
men verdrinkt
erin, het zingt
ons toe in elk vuur,
het verslindt
zich in een explosie
gevoel soms
tijdelijkheid,
blijkt de eruptie
slechts een
krater, om daarin
te verdrinken, lijkt
de weg van eindigheid
maar smeekt weer voor
de beleefde associatie
in een nieuwe stap
de brede delta van
gestreden…