Maria by 't kruise
Gelijk de witte zwaan aen Strymonis fonteine
Bevindende haar jong verhangen in een strik
Vergeet haar zoete zang en in een ogenblik
De vleugelen na-sleept en wandelet alleine.
Zo zag de kuise maagd met droefheid ongemeine
Haar Zone aan het kruis gehechtet wredelik,
Nu buigende het hoofd en bij de laatste snik,
Uitgietende zijn bloed om ons te maken reine.
Een hete tranen-vloed haar uit de ogen sprang
Een uitgetogen zwaard door hare ziele drang
Aanschouwende haar vrucht, aanschouwende de scharen.
Het krachtige geloof weerhield ze in die nood
Dat zij niet met haar kind en smakede de dood:
Nog leed ze meer als ooit de grootste martelaren.
Inzender: JM, 9 april 2004
Geplaatst in de categorie: religie