Nu zàl er stilte zijn, mijn leven lang
Nu zàl er stilte zijn, mijn leven lang;
De tijd zal, voorzichtig, zijn vlucht vertragen,
Dat niet zijn ijlste suizen mocht verjagen,
Wat dwaas ik koos boven haar sprookjeszang:
Stilte, als toen moeder dood was weggedragen
Met vreemd geschuifel door eind'loze gang,
En door het huis mijn halfbewuste drang
Rondliep om haar te zoeken, hele dagen.
Als in een winkel zag 'k de meubels staan,
En boven één stoel, pijnlijk zichtbaar, hing
Leegte, waarin mijn blik gestadig viel,
Nog niet gedragen door herinnering.
Zo kijkt, als uit een boek, mijn denken me aan,
En 'k voel me een vreemd'ling in mijn eigen ziel.
---------------------------------------------------
dit sonnet is het 4e in de cyclus: Bevrijding
Brahman, deel I, p. 56(1919)
Schrijver: J.A. dèr MouwInzender: Redactie, 5 mei 2020
Geplaatst in de categorie: vrijheid