ZOMERJURKJE
ze zucht zich in haar zomerjurkje
ik doe net alsof ik slaap
een straaltje zon vangt ze in haar oog
en ik doe net alsof ik gaap
te snel en duizelig draai ik me weer om
mijn God ik hou zoveel van haar
maar wist niet….. dat ik dat kon
ik laat een traan want ik mis je weer
je bent zo’n mooie vrouw
de onzekerheid doet zeer
toen…
de zilte koperkleur
die op de golven schuimt
verwarmt mijn ogen als roodkokend zilver
welke zichzelf toch steeds sluiten
tot de vorm die in mijn hoofd zit
en het hemelsblauw met regen is vermengd
in eindeloos gezever
over een horizon die er nooit is geweest
dáns, gééf jezelf in een helse tango
die niemand horen kan
en trek de zon uit…