heide koesteren zoals je
het in je hoofd hebt
wat struiken een heuveltje
en een blauwe lucht
dit kleurpalet in je opnemen
en weten dat het voorbijgaat…
wat is verveling meer dan
in gepeins verzonken zijn
het is een wachten op iets
dat spoedig zal komen
bijvoorbeeld de trein
die door onbekend oponthoud
wellicht wat later aankomt
doch soms is oponthoud
een onontbeerlijk
moment van overpeinzing
zoals ik in het begin
van dit gedicht al schreef…
is het koud
vraagt mijn vader
niet veel aan
zegt mijn moeder
zuinig als altijd
op haar woorden
daarmee is het
gesprek bevroren
aan mij de taak
de grenzen te verleggen
een weg te banen door 't ijs
doch wat rest er nog
behalve kou en weerbericht
misschien een storm op komst
maar ik zeg tegen beter weten
het zal het voorjaar zijn…
een zuil van zucht
het geeft iets
van verlichting
hier klopt iets niet
of toch..?
een nest van
heteluchtballonnen
uit het niets
hangen ze
in de lucht
boven Oldenzaal…
men kiest hier vrij
een laatste plek
onder boom of struik
dus verwacht hier
geen geordende stek...
wel verwondering
over de opschriften
op de zwerfkeien
die dienst doen als zerk
van het eenvoudige "EVA"
tot een spreuk zonder schroom
"I love you in de blubber"
doch voor wie zich daaraan stoort
is er altijd nog het crematorium…
een poster gevonden in de trein
'kraaien boven het graanveld'
van een zekere Vincent
wat zou u doen in dit geval
meenemen of inleveren
bij de perrondienstleider
als ik u mag raden
wees ondeugend en neem
hem mee naar huis
zo'n poster ook al is het de
zoveelste kopie van een kopie
is bij u beter af dan opgeborgen
in het depot…
met de wanhoop van een dichter
bij het zoeken naar de woorden
als een zanger naar accoorden
woorden die hij heeft geweten
hangen tot de draad versleten
halfstok aan de vlaggenmast
zoveel heeft z'n glans verloren
inspiratie lijkt verbrast
tot hij in het ochtendgloren
iets verneemt dat hem verrast...
maar door 't vinden van de woorden…
niets zó nietszeggend
als wartaal in schuinschrift
door een dyslecticus geschreven
voor zover je het kunt ontcijferen
is het niet verontrustend
tenminste wanneer je geluk
leest in plaats van gelul
hoeveel er door intellectuelen
toch ook genoeg uit de nek
wordt gekletst en geschreven
wat dat betreft mag wartaal
van mij best worden verheven…
voor Johnny van Doorn
spektakel in 't gebouw
van de drie Stoepen
aan de Prinsegracht
wanneer ik m'n ogen sluit
zie ik het weer
"johnny's act"
zelden hoorde ik later
nog zo'n vloed aan
woorden uit één keel...
'een zaal in de branding'
waar wij bijna verdronken
in zijn zee van poëzie
Lejo van Kuijeren…