Buiten schijnt de zon,
spelende kinderen op straat,
buren die een babbeltje slaan,
de boer die al fluitend zijn werk doet,
maar
hier binnen is alles zo somber en stil,
hangt de geur nog van je bedrog,
de leugen nog steeds niet weggedreven,
is er slechts doffe pijn.…
Boze stemmen in de gang,
verwijtende woorden dwarrelen door het huis,
nog een laatste poging,
maar alles tevergeegfs
het is enkel de rust die terugkeert.…
als ik voor de spiegel sta
dan zie ik iemand die ik niet ken
maar als ik dan naar buiten ga
dan weet ik weer wie ik ben
daar zijn mijn vrienden
ze geven mij een goed gevoel
zij kunnen het beste in mij vinden
en weten altijd wat ik bedoel
en als ik dan kijk in de spiegel
dan zie ik mezelf
nee ik hoef niet meer te liegen
ik weet weer wie…
Ik ben 15 jaar,
mijn lichaam een bouwwerk, nog niet klaar.
Alles verandert van kop tot teen,
ook mijn gedrag, waar moet dat heen!
Mijn moeder zegt "je zit in de puberteit",
ik zie het als het begin van mijn volwassenheid.…
Het is een klein woord,
maar heeft een grote betekenis.
1 fout woordje
en je kan eindeloos gekwetst zijn.
1 stomme fout
en alles kan gedaan zijn.
Maar toch maakt het vele mensen gelukkig,
ook al hebben ze niet veel
of staan ze er gewoon niet bij stil dat ook hier een eind aan kan komen,
ook al zal er wel altijd iemand zijn die jij liefhebt…