Soms heb ik vlagen van ongekunsteld zijn,
intens gevecht om leven en overbodige dood,
de angst ontvlamd zonder toekomstdromen
een nevelige strijd woelt in mij groot.
Nachtenlang wakker, verbazend kil het zwijgen,
sla de handen wanhopig crue voor mijn gezicht,
verloren gewaande krachten blijven vechten,
wanneer ik eigen vergankelijkheid…
Onzeker, intens verdrietig en bang
verschijnt met het ultra-dunne masker
een onzichtbare film op mijn gezicht.
Kwetsbaarheid die niemand doorziet,
in het vooruitzicht een tijdelijk geheel.
Pijnlijke warboeltheater in hoofd en hart,
tragische harlekijnen wenen teveel.
Het duurt mij even veel te lang
het supervrouwelijke volkstoneel,
het eenzaam…