de zon en de maan
kijken elkaar glimlachend aan
stel je voor zegt de zon
ik zou jou niet kennen
hoe saai is dan
mijn bestaan
met jouw donker
en mijn licht
houden wij het leven
mooi in evenwicht…
ik zou
je willen vragen
over het leven
ik zou je
willen vragen
over jou
over het hoe
misschien begrijp ik
dan beter
het waarom
het gaat niet
over wat je
aan kennis of materie
hebt vergaard
niet
over status
maar
over hoe jij
het leven
in jou
ervaart
hoe je denkt
en wat je innerlijk beweegt
wat waren je…
op weg naar
het morgenland
reist het verleden
met ons mee
evolutie als bagage
de nodige brandstof
voor onderweg
van dolend en
dwalend
zoekend naar het pad
naar
onderscheidend
en
verkennend
de schaduw omarmend
verwondering
bevrijdend
onze reis naar
het licht…
het nachtelijk blauw
vlijt zich als een donker kleed
over de aarde
de wereld in een andere
dimensie hullend
hoorbare
stilte
omhulling
en
weidsheid
biedend
de magie
van de nacht
neemt mij
bij de hand
laat mij
een moment
het contact
met de eeuwigheid
ervaren…
een lichte streling
als een
vluchtige kus
het ochtendlicht
nog jong
raakt me
aan
fluistert zacht
kom
kom
ontwaak
sta op
en dans
dans
het leven
met mij…
Meedeinend
op het ritme
van
moeder aarde's
harteklop
na
eeuwen scheiding
herkenning
in overgave
aan de oneindige
beweging
geheimen
van de evolutie
zorgvuldig
opgeborgen in de
plooien
van haar sluiers
onthullen
zich in kadans
celherinnering
die ik was
mineraal en plant
zwemmend in zee
kruipend in het zand
me oprichtend
en op…
en ik
schreef mijn naam
in de aarde
waarin ik mijn voetafdruk achterliet
in het water
dat mij meevoerde op de stroom
in de ongrijpbare lucht
die ik greep met m'n adem
in de stralen van de zon
die mijn dagen verlichtten en verwarmden
in die dagen
die kwamen en gingen
zich vullend met
vrede en verdriet
ontmoeting en afscheid
droom…