Nu leven we gewoon verder zonder elkaar
dat we het allemaal toch vergeten moeten zijn
hoe het was al die tijd, wij twee samen, met elkaar
de ware liefde, de frustratie, de wantrouw, de pijn.
Hoe je me ’t bloed onder m’n nagels haalde
en je binnensmonds nietszeggends onzin brabbelde
dat ik zo van je oppervlakkige kritiek baalde
en je alleen…
De afstand nabij
Je kijkt naar mij alsof je me niet ziet
stelt vragen waar je het antwoord op weet
Je beseft het je, maar het begrijpen doe je niet,
Of het interesseert je gewoon geen reet
Zoals je schreeuwend naar me zwijgt
en me zoveel vertelt in weinig woorden
dat jij alles geeft maar nooit iets krijgt
klinkt als muziek zonder akkoorden…
Je bent zo goed, niet te evenaren
ben je en het staat buiten kijf
mooie kop, sterk karakter, lekker lijf
en ogen om oneindig in te staren
Jij bent mijn allerliefste de meest
begeerlijke man die op deze aardkloot
in het wild los loopt en groot
is mijn verlangen, ontwaakt is het beest
Ik wil je niet temmen want het is juist
de oerdrang…