Jij kent mijn leven,
jij bent mijn leven,
jij was mijn alles,
mijn voor- en achtersteven,
mijn zeil in de wind,
mijn kapitein,
mijn roer
maar nu ligt het schip
stuurloos
te dobberen
als haaienvoer.
In een zee van verdriet,
vergeten,
windstil,
maar de tranen drogen niet.
Geen doel,
geen nut,
geen reden
om te leven,
geen ziel,
geen…
Zelfs de diepste
gevoelens
voelen
gevoelloos aan
als ze op papier staan.
En woordeloze
woorden
worden
waardeloos
verwoord
door
waardeloze
dichters
met een woordeloos
woordgevoel.…