Macht loopt altijd
naar eigen afgrond
macht lacht nooit
maar ontbloot de tanden
je weet heel goed
dat macht blind is
hoe komt ze dan toch
aan die bebloede handen
--------------------------------
uit: 'Tussen de rivieren' (1999)…
In mijn droom is het winter.
Ik buig voor de tederheid
van naakte bomen.
Men zegt dat de bladeren
- voor ze die verloren -
in vele talen spraken.
Men hoorde ze fluisteren:
I am a tree, don't talk,
just love me.
Het belooft een nieuwe lente,
als we naar elkaar toegroeien
in alle talen, alle daden.
-----------------------------…
Elke dag
worden duizenden mensen geboren
elke dag
gaan duizenden mensen dood
Elke dag vrijen duizenden
met andere duizenden
en moorden enkelingen
duizenden uit
Elke dag zoek ik naarstig
naar mensen
en ga
met mijn kop
door duizenden muren
------------------------------------------
Uit: 'Geen Hemel zo hoog', 1983.…
Ik heb een roofdierhart en roofdiermond,
verorber land na land, elk moment is
het moment voor de sprong.
Ik knoop tijd aan elkaar.
Hoe het komt?
De grens, klemvast, was een ver geheim.
Het was nacht, de maan was rood.
De hoge heuvel sleepte stenen aan
waar 't licht afdroop als
afscheidstranen. Het gevaar
verbond de wond.
We liepen.…
Ze verbranden boeken
als heksen.
Met vlammende handen.
Niemand kon naar hun graven.
Rookslierten stegen naar de hemel
en stalen als raven alle licht.
Woorden
gloeien nu als kooltjes
in onze ogen.
----------------------------
uit: 'Tussentonen', 2004.…
Mijn nacht is breekbaar
als een kolibrievlinder
vreemde stappen naast mijn bed
laarzen groot als wolkenkrabbers
't bliksemt en knalt en ik sta weer
op straat - klein - alleen
Ik ren naar het slagveld
om een gedicht te schrijven
graaf geen kuil
voor gevallen woorden
ik laat de bomen
stapelverliefd ruisen
de bergen elkaar
opnieuw…
Ik lig in het gras tussen de Waal
en de Maas. Een dag die er wezen mag.
Zon, zo oud als Methusalem.
Een merel versleept mijn schoen,
de veter speelt voor worm. Ach,
de Waal, de Maas, de Vltava. Terug
naar de bron op dobberende dromen.
Een vis in het water. Witte wijven
schudden ongegeneerd 't eenzaam dons
leeg en ik scheer weer in een…