In een stug rieten mand
is mijn leed geweven
tot breekbare materie
Terwijl ik in stilzwijgen
verga, tot de steen
die mij openen zal
Nimmer ging ik tot donkere nachten
doch tot tere tranen
die uitbreken als Invidia…
Mijn oren verstaan slechts woorden
Dus vertel me van wie je bent,
en zeg me welk licht te fel straalt
zonder sluier dat verhult, of
van onwetendheid misschien
onbeschermd voor de schuld
zuiver in haar handelingen
oordelend met zienend oog
Vertel me toch, over de blinden
gezien door de ogen, maar
onbekend voor zichzelf
schreeuwend van…