En we gaan geen meer
zo laat in de nacht
Doch het hart geen zeer
en de maan schijnt ons zo zacht
Voor dat zwaard geeneens schede
Geen borst voor die geest
Het hart verliest haar rede
Maar de liefde zij geneest
Als die liefde voor slapende dagen
wakker wordt veel te snel
Nooit meer dat wij elkaar zagen
Maar die maan bleef even fel…
Het voelt als neergeschoten worden en halfdood
proberen weg te kruipen
wetend dat de tijd
je op de hielen zit
Het is alsof je klaarwakker ligt te wachten
tot je wekker afgaat die je nooit had aangezet
Alsof je al snoozend vol motivatie het nieuwe jaar
ingaat wetend dat een eendagsvlieg
het langer zou overleven
Het lijkt alsof de kaarsjes…