Te koop op de markt: hersentransplantaten met -- herinneringen.…

Bij de opkoper schrijf ik levensverhalen -- van de inboedels.…

Gebeden aan Hem Luisterend in de stilte Wanhoop, er komt niets Smeekt om een teken Haar geloof is eenzaam Niemand die het ziet Het huist in het wezen Niet in religie Het lijntje altijd open Veelal onderhavig aan ruis Door de dingen des levens Niet goed afgestemd Sprankjes zoekt zij Lichtpuntjes in de moeilijke tijd Zodat haar innerlijk…

Er bruist jeugdige energie uit jouw eigenzinnige bron onder gevoelens verborgen om geroezemoes te ontlasten eenzamer in het tumult niet ver weg van de mensen onder een dalende avondzon in een zwijgtaal vol emoties nu je danst als een lentebloem bikinimeisje omdat het goede leven aan nieuwe avonduren begint in de schildersschaduw…

God verlangt naar rust, de mensen zetten hem steeds -- meer aan het denken.…

Ik zit tevreden thuis, de waterketel zingt -- en de regen tikt.…

vergeeld papier het handschrift verbleekt armzalig rijk overblijfsel van geschreven gedachten…

in eeuwenoud onbestemd verlangen kruipen de trage uren razendsnel voorbij…

De rondzwervende bijtverhalen hechten zich -- aan amputaties.…

ALLEEN, MAAR NIET EENZAAM Jan-Anne heeft voor altijd een zeer klein sociaal netwerk. Altijd is Jan-Anne zeer gewild alleen. Nooit zal hij daarover klagen steen en been. Het voor altijd een zeer klein sociaal netwerk te hebben, zonder vrienden en zonder relatie, is zijn definitieve keuze. Hoe paradoxaal het ook klinkt, om zo te leven vindt hij…

We moeten praten, over schoenen en schepen -- en lekkere trek.…

We roepen heel veel zienswijzen, onderzoeken -- zelden ons standpunt.…

Een vrijdenker denkt aan vragen, de antwoorden -- wil hij niet horen.…

Alles overkomt mij, maar hoe dan ook ben ik -- steeds de hoofdpersoon.…

Opa is kwetsbaar, kijk maar naar het craquelé -- over zijn ogen.…

Geesten zien alles, ook ons, zoals wij hen zien: wazig aanwezig.…

Grote bloedzuigers, na een nacht op ons lichaam -- exploderen ze.…

In de privéclub werken blinden, hun ogen -- zijn opgeschilderd.…

De wereld bestaat, alsnog weet ik het zeker -- nu ik er doodga.…

onder de paarse lucht verbrokkelen torens jammeren stemmen op gebarsten aarde splijten huizen in het matte maanlicht vertrekken goden in doodse stilte wie zijn wij mensen?…