Nevelsluiers
wanneer het jaar zijn laatste dagen slijt
en nevelsluiers zelfs mijn geest behangen
kan mij een vreemd vertrouwde pijn bevangen
die ik aan de vervlogen jaren wijt
ik raakte veel van mijn illusies kwijt
met stille weemoed en een vaag verlangen
zou ik nu alle tranen willen vangen
die in het leven door mij zijn geschreid
maar als de lange nachten zijn gekomen
en dagen grauw en somber zijn getint
dan weef ik sterrenlicht in dennenbomen
omdat ik weet dat nu de tijd begint
om onbevangen weer te mogen dromen
dat ik dit keer wellicht een wonder vind
Geplaatst in de categorie: kerstmis