Zonder jou
De dag uitgepakt als
een schoenendoos van schoenen
die niet bij me passen,
met stem op de vlucht
onder de gesloten oogleden
onverdraagbare meren
van vermoeden
geen weerzien
wel voelen in de borstkast
opgesloten uren,
ze willen naar het daglicht
als alle afgeronde gedachten
maar je schaduw is donkerder
dan de duisternis onder gehemelte
waar de tong niet herkent
zijn trage zelfontbranding
in twee lettergrepen van je naam.
Geplaatst in de categorie: emoties