Zijn tanden spraken
Zijn tanden spraken delen van een boek
de goedzak etaleerde woord voor woord
in stijf geperste lippen als een doek
zijn zure zinnen bleven ongehoord
Geen reden om te huilen, zonneschijn
genoeg, hij zag zijn zelf gemaakte wrok
de valse hoop verborg zich in een klein
gebleven hoek en tikte met de klok
Hij houdt zich groot, met wijsheid en geloof
een theoretisch slagen, het gevoel
te kunnen en betekenen, en doof
te spelen met een onbereikbaar doel
Geplaatst in de categorie: emoties
Vertoornd, geloof in eigen kunnen en het houvast vinden. Realistische beeldvorming. Dit gedicht spreekt mij erg aan en ik begrijp de lage waardering totaal niet.