Kraai
Ik schrok van jouw laag gekras
gitzwart van snavel tot staart
Je streek neer op mijn handpalm
lichter dan een vers brood
luchtiger dan mijn voorarm
Was jij de bode van de dood?
Er lag een groene glans
over jouw verenkleed
doorlopend naar de dijen
De ijstijd heeft ons gescheiden
Sindsdien ging mijn huid verweren
Maar nu, herenigd, gewend
aan jouw enkelvoudig bestaan
aangepast aan jouw twaalf diëten
mag ik jouw lot ondergaan
Ja, je hebt me straffeloos miskend
Geplaatst in de categorie: liefde