langzaam sluiert mist
de zon is weg
de helderheid verdwenen
nevels stijgen op
in kilte langs je benen
voelt klamheid komen
nog heb je zicht
maar langzaam sluiert
mist de wereld dicht
geluiden zijn
niet meer te duiden
verstikkend is de stilte
om je heen gewikkeld
kou vertraagt
maar onversaagd
sprankt hoop
heel diep van binnen
ik wist dat je het kon
met kracht uit eigen bron
laat je gevoel maar spreken
kies om zelf te leven
Geplaatst in de categorie: liefde