Van balk en splinter
Slechts één minieme stap naar voren
en dan staat hij in de vuurlinie
hoe bonkt het hart en trilt die knie
geen deur in zijn ivoren toren
die opendraait naar de geschonden mens
het bloed vloeit over de betonnen grens
Verbrijzelde ogen staren hem aan
een smekende blik treft zijn gelaat
verlatenheid waar geen maat op staat
een laatste wenk, maar hij blijft staan
in de vervloekte rij van vet en wellust
een laffe Judas die maar raak kust
Dichterbij zie ik zijn goedgekapte haar
terwijl ik al kammend in de spiegel staar.
Geplaatst in de categorie: maatschappij