Schijnaanval
Naakt laat je me zelden naderen
Dan werp je de handdoek over mijn kop
Alsof er achter het netvlies
Een papegaai schatert
Met een braakbal in de krop
Toch gniffel je in een klam vuistje
Als jouw schoot sneller ademt
Met wankele zwier
Met de heupen van een ballerina
Mijn verzengend vlees
Mijn verzadigde leeuwin
Zo schenk je jouw vezels
Aan de tand van het volk
Ze happen naar je als een krokodil
Ze rispen je botsplinters op
Met jouw witte bloes
Aan een bezemsteel geknoopt
Drong je mijn nest binnen
En ik buig over jouw plastic kralensnoer
Van toen je nog een kapster in een poppenhuis was
Nu sta je dreigend met een schaar
Langs neusvleugel en oorlel te knippen
Het galmt door de schedel, de schijnaanval...
Waarna een kramp zich onderhuids vertakt
Naakt en zoemend troost je me
Als was ik
Door een verdwaalde kogel geraakt
Door een dronken rebel gelost
Geplaatst in de categorie: liefde