ontmoeting
zoals je wel bij nieuwe maan
een lichtschijn tussen de nevels
door ziet komen of dat meent te zien
haar onverwacht ontmoet
er vloeien tranen, woorden zingen
van een zoete liefde eens, een schim
haar verbitterd hart, ogen vol boosheid
zijn niet milder te stemmen
bewegen tot een traan vergeefs
vergeven doet zij nooit en niet
het hoofd blijft afgewend
halstarrig naar de bodem staren
gelaat staat op kil, hard als graniet
zij besluit en vlucht uit haat
vindt troost in het schimmenrijk
waar zij zich beminnen laat
Geplaatst in de categorie: spijt