Oma is de weg kwijt
Ronddwalend
in de grauwe kamer
aangezien voor kale akker
is het wakker worden
in de nacht van
zwarte honden
die losgeslagen
voor haar stonden achter
dichte deuren opgegaan
in vlakheid van de muur
onvindbaar voor toppen
wrijvende vingers
haar lach snijdt in het niets
en hoort ze stemmen
onverstaanbaar lispelend
waar haar moeder is gebleven
begin en eindpunt
tramlijn zeven
ze wacht wel op de boeman
welke zusters krijgen opgeplakt
gooit chocoladerepen weg
die van Duitsers zijn
gekregen en stiekem
bommen gooien in toilet
nu is ze moe en gaapt hardop
het gebit dat bijt zo raar
haar hoofd dat kookt
en wil ze toch maar effe dood
gaan liggen en dat maakt zij
dan uiteindelijk waar
Geplaatst in de categorie: overlijden