Het derde wezen
De dagen zijn naamloos;
de dagen zijn datumloos in de vroege herfst van 2003.
Het paarse boek gesloten,
de rood-met-witte-stippen-route weer open;
de 16 zijn 63 geworden, sommige gebarsten, anderen bol.
Een aaneengesnoerd vaccuum huist in mijn binnenste,
genesteld en warm; als een pasgeboren orgaan.
De echo werd een fluistering.
Ik weet in ieder geval hoe nu verder;
dankbaar dat ik het geheim der zielen heb mogen aanschouwen;
de veroorzaker van schaduwen.
Schaduwen die elkaar nu raken en volgen.
De schaduw van het derde wezen.
Geplaatst in de categorie: afscheid