Holst van de nacht
Het holst van de nacht
Kan het daglicht niet verdragen
Lege hoofden, allen dwazen
Het donker voelt zo zacht
Op straat is het stil
In het café gebeuren dingen
Mensen dansen, vrijen, zingen
De warmte voelt zo kil
De gordijnen zijn open
Een hoer begint te lonken
Ze spuwt vuur, ik ben dronken
Ik betast haar knopen
Wanneer de zon schijnt in mijn ogen
Probeer ik mij een weg te banen
Vergeet de mensen en hun namen
Hun verhalen, de betogen
Het holst van de nacht
Kan het daglicht niet verdragen
Lege hoofden, allen dwazen
Het donker voelt zo zacht
Geplaatst in de categorie: emoties