Libessart toen (1914)
Hoe ooit terug in de herinnering
bij al die warme wegen door het mais,
het dorp, de bakkerij, de koeien,
die welkom roepen en goed volk?
Niets mort.
Misschien is er nog geur
van bekommernis achter de einder,
waar steden spreken als
Ieper.
Hoe ooit terug soldaat
naar wat jij schreef:
een zware tocht de dorpen,
een zware tocht de regen,
een zware tocht we zijn op weg,
we worden ingezet, ik ben benieuwd.
Er was niets meer in Libessart.
De dood die kwam en die jij nog niet kende,
hij was er niet.
Wel was er steeds die mist en andere ellende.
Zie ook: https://tjootje.auteursblog.nl
Schrijver: Theo van de Wetering, 12 maart 2003
Geplaatst in de categorie: oorlog