Lopen
Ik loop van steen naar steen
de straat verdwijnt achter een stille zucht
verderop het onbekende
een auto claxonneert
de bekende melodie
van haast en jagen
Ik loop en denk waarheen
tegel na tegel lost op in lucht
van alles wat ik kende
en stilaan heb geleerd
waarom wanneer en wie
moet ik het antwoord vragen
Ik loop en tel mijn pad
met ogen die verkennen
bij ieder ander wezen
waarvan er vele razen
bekleed met pentagrammen
als heksen in een kring
Ik loop bezwaard en had
veel liever willen rennen
of cantharellen lezen
tussen de wijde mazen
van bladeren en stammen
het vangnet van een spin
Inzender: joop van santen, 28 december 2002
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid