vernomen
of ik het heb vernomen?
neen mijn voelen draagt
geen vingers zonder
tastbaarheden, m’n
waarneembaar vermogen
is me te eigen om het ergens
tot rede te brengen
het blijft in een staat van
een non-oordelend proces
dewelke ik omarm met een
zekerheid die ik soms
plots even bijster ben
vogels wieken vleugels
met slagschaduwen
die telkens door de zon
ter ere wordt gesteld, bij
nacht scheept de maan
zich in en zonder oordeel
benoem ik hem steeds
mijn verre vriend die ik telkens
meer en meer bemin
Geplaatst in de categorie: actualiteit