Maling
We moesten
omdat het in ons goestte
vlak onder woeste
baren naar de Sargossa mare
varen om ons daar
de kleine en de grote dood te paren.
Al aardig opgeschoten
na vele slobberige sloten
wat wuivend weiland
en het stroeve strand
verlieten we getwee
en hand in hand
ons tweede vaderland
nu proefden we het zoet van zee.
Totdat een kiel ons overgleed
een net het water overviel
en ons o wee de das omdeed
die domme kotter ons achilleshiel.
Tussen grauw en gros garnalen
plots twee pols zo dikke alen
vissers’ blije bijvangst
ons beider diep doorvoelde doodsangst.
Slachten om te eten en te leven
is velen om het even
en tot aan het in de dood verglijden
ligt een smachten en een lijden
voor mens en dier van alle tijden.
Maar in zengend zout te wachten
je huid te voelen schroeien
tot aan je laatste krachten toe te loeien
daar heeft niemand oren naar
dat willen ze niet weten.
Oost-Indisch doof in hun geloof van vreten
willen ze mooi eten eten
maling
aan ons leed van paling.
Zie ook: http.://www.guusmaris.com
Schrijver: Guus Maris, 9 september 2022
Geplaatst in de categorie: woede