Mile End
Een gele brug die lawaai moet dempen,
lawaai dat richting centrum rukt...
Een bleke kleur die óp moet beuren:
een viaduct van roet en prut!
Weer drukken motoren hun waanzin door.
Je schaamt je voor je eigen adem.
Vergeet de vlinders en de zwanen:
hier gromt een stad - extreem en goor.
Toch komen hier veel jonge mensen.
Tempo: 'Constant hebben wij haast.'
Gestroomlijnde wereldforenzen,
running for a perfect day...
De grauwe brug zoekt troost bij een parkje.
Mentale nood? Zie rode kerk.
Daar fluistert nog wat schamele stilte -
ontvlucht je eindelijk Mile End.
Inzender: K. Bladzij, 19 juli 2022
Geplaatst in de categorie: verkeer
Jullie beiden moeten nog eens
duidelijk leren te reageren.
Mijn gedicht verdient geen
hap-snap gedoe. Soit!
uit z'n verband gerukt
om mij een lesje te leren over
klagen en complimenteren (Bakx).
Mensen, we hebben het hier over
milieuvervuiling...!
als ik dit lees denk ik dat je je na zo'n uitlating inderdaad "schaamt voor je eigen adem".
Life is for learning (not complaining)!
Joseline. Dan hoef je voor een ander niet meer te jammeren maar een echt review bedenken. Zou dat lukken?
Alhoewel het erop lijkt dat het voor sommige mensen bijna niet te doen is. Jammer Kees!
Laat zelf ook eens iets zien wat bijzonder én volgbaar is.
Vergeet die Deckwitz!
dit vormvaste lightverse-sonnet deed me werkelijk deugd - graag gelezen. Vooral ook je 'Gestroomlijnde wereldforenzen op zoek naar A Perfect Day' (zouden ze weten dat Lou Reed allang niet meer onder ons is?)
Je bent weer een Mile in m'n achting gestegen!