We reizen
Zo rijden we samen naar het einde van het land,
zij leest in haar boek, werpt af en toe een blik op mij,
ik mediteer, masseer mijn broos verstand.
De populieren in de polders ijlen razendsnel voorbij.
Stiltecoupé ! maar is het ooit echt stil
in onze vermoeide hoofden;
in de harten van de eenzamen,
de veinzende verloofden ?
We reizen naar het einde van jaar.
Zij leest nog steeds haar boek,
ik streel zacht door haar reebruin haar.
De avond mag dan ongemak zijn, wat zou het ons bezwaren ?
Onwrikbaar zijn we als een as,
een schip dat onvermoeibaar deint
op wilde, woeste baren.
4 januari 2022
Geplaatst in de categorie: liefde