Jij en ik.
Mijn vulpen zoekt weifelend
het wit glanzend papier
Blauw lopen scheve letters
van holle woorden,
naar stotterende zinnen,
zinloos, betekenisloos.
Mijn zakdoek veegt driftig,
troebele bril en natte ogen.
Die het wazig schrift spiegelen,
onbeduidend verloren naast,
de afgeleefde kleurenfoto als
vervallen momentopname.
Wij, jij en ik, onze tienertijd,
praten over overmorgen
op een oud verweerd bankje.
Vandaag, een vale afdruk
van een vergeelde horizon,
met ik, nu in mijn eentje.
... een oude foto en herinneringen ...
Schrijver: Leon Lucien Jean Wagemans, 4 januari 2021Geplaatst in de categorie: algemeen