Haar telraam?
Mijn kind aan de keukentafel,
eet niet uit mijn hand, zelfs
het mooiste speelgoed laat
het staan, samen buiten
spelen even van de baan.
Het telt de dagen met houten
kralen, op de eerste regel is
het leven pas begonnen, de
volgende regels hebben
nog geen naam, afhankelijk
van de kleur heeft het een eigen
verhaal, het blijft een optelsom
wat er gaat gebeuren, Ik ben het
eerste raamwerk wat het ziet,
waaruit de onbevangen
vorm lijkt te zijn verdwenen,
het telt de zegeningen waaraan
het zich aan wil hechten, herschrijft
de bevindingen in een daverend lied,
iets anders wil het niet, daarvan
valt nog veel te leren, tot zover
is het vluchten voor verdriet,
zonder om te kijken zijn we door
hemel-ogen in onszelf bespiedt,
rijgen die kralen zich aaneen tot in het
gevoelsgebied en houdt het zich gezond,
elke kraal krijgt een plaatsje met een
levens-taal, daarmee is het plaatje rond.
... Illustratie: Bron: Woodenmarbels ...
Schrijver: Pama, 24 maart 2020Geplaatst in de categorie: kinderen