Wens en voel het gerust
Voor de vrouwen die in deze polder wonen
in een tuin wachten op wat gaat komen,
de deuropening en drempel soms bewonen
niet wensen te verwezen
maar nog steeds iets vrezen, laat los.
Voor de vrouwen die in deze polder wonen
laat die angst los, dagelijks komt de zon.
Slechts de uren, die unieke uren
ook die voor de dageraad kijken je aan
om bij het avondrood weer verder te gaan.
Heeft de nacht je dat niet laten verstaan
vol moed op te staan, vandaag verder te gaan.
Beluister de fraaie drumbeats op de radio
op je trommelvlies verneem je de klanken
verzamel je beelden die meerdere tellen wellen.
Laten we ons eiland
dat van de muziek en taal maken,
tuinen als terrasjes vrijgeven om aan te schuiven,
onze eigen denkbeeldige levensmuziek niet staken
maar genieten en aanschuiven, naar een ieder wuiven.
Zie ook: https://www.facebook.com/...nnemieke.steenbergenspijkerman
Schrijver: annemieke steenbergen, 19 februari 2020
Geplaatst in de categorie: filosofie