Doei winter, adieu
Nooit meer verwacht ik een sneeuwvacht, vaarwel.
Mijn hazalaartjes priemen langs mijn bladeren heen
die ik straks laat neerdwarrelen, zo bleek en geel
als zij blikken. De windvlagen krijgen toch geen vat
op mijn jonge loten, zij groeien al na Nieuwjaar.
Vergeefs hunkert een kind naar vlokjes.
Crocussen krieken al aan de voet van mijn stengels.
In Maartse buien stuif ik en ontvang gretig
mijn eigen wolkjes, blozend van verwachting.
Ik voel langzaam mijn vruchten
zwellen bij zon en zomernachten
tot het vallen van mijn laatste noten in november.
Geplaatst in de categorie: jaargetijden