Gave maantjes
In een bad als een gemankeerde baarmoeder
kijk ik terug en reminisceer,
het gedaas, de grijperige maanden,
de hele winter of discontent.
Er was het meisje met de rode laarzen
de neuzen waren versleten maar
de maantjes van haar vingers waren gaaf
En later zat ik aan haar bed
en lepelde vermoeide wijsheden binnen..
een frêle bosnimf op ziekenhuiswit
haar handen roerloos in haar schoot
Het badwater wordt koud nu Billy loom
heupwiegend de kamer binnendanst...
Terwijl de halfontwasemde spiegel
mijn vroegoude kop onthullen zal
komt het krakende "Gloomy Sunday"
mij pontificaal verontrusten.
... Ook in verval zit soms schoonheid. En de dood die nooit veraf is.. wordt hij gevreesd of eerder verwelkomd ? Billy Holiday ziet het zondermeer somber in.. ...
Schrijver: koen Goovaerts, 1 juli 2017Geplaatst in de categorie: afscheid