tijdloos
ik leer mijzelf om in gedachten dood te gaan
langzaam de tijd te doen verdwijnen
dromend over te gaan naar dieper denken
wazige beelden dwingen mij
onvermijdelijk tot het bewuster
worden van mijn eigen eindigheid
vreemd voel ik de oevervage
overkant, verkerend in een
perfect bewegende balans
een onbeschrijfelijke vrijheid beheerst
mijn geest, beïnvloedt mijn gedrag, vindt
de waarheid in mijn zelf verzonnen woorden
boven overvolle velden zweven oneindige ideeën
langs wonderlijke wegen wandelt mijn eigen fantasie
ik ontmoet mezelf, terwijl ik er niet ben.
... komt in de bundel:schemeren op een schommel ...
Schrijver: willem jacobsInzender: melis van den hoek, 18 juni 2017
Geplaatst in de categorie: emoties