Eeuwig moment
zodra mijn vingertoppen
de witzwarte ladder beroeren
neemt iets mij bij de hand
ik kan dan zo maar niet stoppen
een verlangen laat zich vervoeren
onaantastbaar voor het verstand
de ogen sluiten zich als vanzelf
en mijn omgeving laat ik achter
ik ga onderweg, weet niet waartoe,
naar ergens waar ik klanken delf,
de bodem is er zachter terwijl
een melodie rijpt, ik weet niet hoe
de reis voelt als eeuwig aan
en het zijn is dan onder - bewust
er vormt zich een balkloos gedicht
waarvan de noten bij het ontwaken
in een vredige slaap lijken gesust;
doch door het heffen van een deksel
is mijn ziel wonderbaarlijk verlicht
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/julius_dreyfsandt_zu_schlamm
Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 15 maart 2017
Geplaatst in de categorie: muziek