Netgedichten

netgedicht (nr. 57.172):

Mijn moeder

Ik bezocht haar voor haar verjaardag,
ik zat op de bank, waar niet lang
geleden het bed stond, waarin mijn
vader is overleden.

Gruwelijk snel na de inspuit van wat gif.
'Doe maar rustig aan!', zei mijn oerlieve
vader tegen de vriendelijke arts.

Ik snakte naar adem en ik weende diep,
dieper dan zijn graf in de natuur.

Mijn oudste broer wreef over mijn rug.

Ik ging met mijn moeder naar de binnenstad
van Assen en zij paste een jas en trui van
beide bijna 400 euro. Ze weet soms van
gekkigheid en verdriet uit gemis niet wat
ze moet doen om die leemte te vullen.

'Het gemis blijft!', herhaalt ze vele malen.

Ik keek naar de rimpels in haar huid en
ik dacht aan hoe ze eens was, zo energiek
en levenslustig, iedere ochtend sinaasappels
uitpersend om ons een gezonde start te geven.

Na schooltijd altijd thee met koekjes.

Ik zwaaide naar haar, terwijl ze op het balkon
terug zwaaide en daarna snel naar binnen ging,
de televisie aandrukte en de afwas deed met
een pijnlijk verdrukt gelaat, glurend naar
de stoel, waar haar geliefde man altijd zat.

Mijn vader, die enkel door haar gekend is.

Ze houdt zich staande met weduwen in de buurt,
vier keer bridge per week en haar vaste
boodschappenadressen. Voor vlees fietst ze
helemaal naar Rolde. De vaste route. Vaak
praat ze nog met haar man en weent ze om het
wrede feit, dat hij niet meer van de zon en
de natuur kan genieten. Ze houdt zich kranig.

Ik hoorde de klok slaan, die op de laatste dag
van mijn vader ook sloeg. Klokken zijn wreed.
Ik keek door het keukenraam en ik zag het
glas-in-lood-ding hangen met een schip erop,
daaronder de tekst 'Oost West, Thuis Best'.

Ik herkende het vanuit mijn jeugd.
Ik zag even heel scherp mijn vader terug.
Ik weet dat hij apetrots op mijn moeder is.

En hoe hij nabij blijft.

Schrijver: Joanan Rutgers, 27 september 2015

Geplaatst in de categorie: afscheid

Mijn vader

afscheid

4.0 met 15 stemmen

619

Er zijn 9 reacties op deze inzending:

Naam:: Wijnand Raben
Datum:: 23 december 2015; wonderschoon

Naam:: An Terlouw
Datum:: 24 oktober 2015; Wat is dit een binnenkomer, totaal onverwachts zit ik te zappen van de ene naar de andere, kom dan tot mijn verbazing dit PRACHTIG MOOIE, LIEVE EN BINNENKOMENDE gedicht van je tegen, een HEEL andere kant, maar wat is dit mooi!
Te mooi voor woorden en het geeft een andere kant van je prijs. Ik mag dat wel, die kant...

Naam:: Corina Blankenstijn
Datum:: 22 oktober 2015
Email:: corinablankenstijngmail.com; O. Wat mooi. En verdrietig. Zo akelig dichtbij komt het afscheid van mijn vader, twee maanden terug, hierdoor.
Maar we wankelen of bezwijken niet!
Vind je gedicht wel proza; misschien iets meer waard dan de moeilijkheid van een gedicht?

Naam:: Leonardo
Datum:: 19 oktober 2015; Mooi hoor. Het is eigenlijk opgezet in de stijl van een prozagedicht. Ik kan het wel waarderen!

Naam:: Joanan Rutgers
Datum:: 2 oktober 2015; Op 1 oktober 2015 kreeg mijn moeder dit gedicht bij de verjaardagskaart. Ik had het voor haar overgeschreven en zij belde me 's avonds diep ontroerd op. Ze had het met tranen gelezen en ze was diep geraakt. 'Je moet doorgaan, ook als die site stopt!', zei ze, 'want je kunt je heel goed in anderen inleven!'. Ik was best nog onzeker over het effect op haar, maar dat kan ik dus nu afkloppen.

Naam:: Marije Hendrikx
Datum:: 29 september 2015; Mooi Joanan, zoals je aan haar en jouw gemis woorden kunt geven.

Naam:: Joanan Rutgers
Datum:: 28 september 2015; Psst, Gabriële en Dianah, even snel een dankbaarheidshuck.

Naam:: Gabriëla Mommers
Datum:: 27 september 2015; Lieve Joanan, wat heb je dit ongelooflijk mooi geschreven! De liefde voor je ouders en tussen je ouders is zo voelbaar in ieder woord. Evenals het schrijnende gemis en het onbeschrijflijke verdriet. Maar jij weet het te beschrijven op een zó intens liefdevolle manier, dat het mij tot tranen toe geroerd heeft.

Naam:: Dianah
Datum:: 27 september 2015; Wat is dit mooi!

Geef je reactie op deze inzending: